De illegale races worden beschreven in Bonneville Bastards alwaar de ritmesectie de snelheid van de racemonsters aardig neerzet. Daarbij wordt er aardig geragd op de gitaren om het geheel een goed smerig effect mee te geven. En dat alles samengevoegd tot een lekkere rock and roll brij. Zelf omschrijft Freeloader hun muziek als een kruising tussen Airbourne, The Offspring en Motörhead en daar kan ik me gedeeltelijk wel in vinden.
Ook Pig With A Kid heeft namelijk dat snelle tempo in zich waarbij het gitaargeluid in de tussenstukken flink uit mag pakken.
In The Feeder neemt de band wat gas terug en blijft er een vrij eenvoudige compositie over die wel een soort wij-gevoel oproept, maar wat minder overtuigend naar voren komt. Daarna is het hek weer even lekker van de dam in The Devil In Disguise waar The Ramones zeker als extra invloedsbron genoemd mogen worden. Pretentieloos wordt er flink op los getimmerd en stroomt de adrenalinetank weer over, waarbij de basgitaar zeker een hoofdrol mag opeisen. In Holy Hero en afsluiter Fuck What You Say wordt de ingezette lijn nog even doorgezet in eigenzinnige composities.
Bonneville Bastards is gewoon een lekkere EP van een band die rauwe en strakke rock and roll neerzet. De composities zijn over het algemeen lekker snel en vol rauw gitaargeweld. Zangtechnisch zou het wat voller neergezet mogen worden. Deze klinkt nog soms nog wat ijl tegenover het muzikale tegenwicht. Maar er is nog tijd genoeg om daarin te groeien en vooralsnog ragt Freeloader er lekker op los.