2015 gaat echter goed van start met het debuut van het Nederlandse From Earth. Hoewel het album al digitaal verkrijgbaar is, vindt de ‘fysieke release’ begin januari plaats. De band, die wist te tekenen bij het Italiaanse WormHoleDeath Records, ragt met Dark Waves het nieuwe jaar meteen keihard open, met een geluid dat van een internationaal niveau is. Het openingsnummer The Fallen Ones, waar ondertussen ook een video bij geschoten is, laat horen wat we mogen verwachten van dit quintet. Brute en extreme metal waarin melodie, riffs, energie, tempo tot uitersten worden gestuwd. De bijzondere zangpartijen hitsen het geheel nog eens extra op. Op Fragment Of Creation vinden we eveneens onmundig veel energie en dito tempo. Daarbij krijgen drum en gitaar ruim spel en is duidelijk dat de ritmes nooit rechtstreeks van a naar b gaan, maar via omwegen en de nodige wisselingen toch goed uitkomen. Deze variatie in tempo en ritme komen we vaker tegen in bijvoorbeeld in Godforsaken dat begint met een uitzinnig drumintro dat later in het nummer nog regelmatig terugkeert.Er is bovendien een fraaie afwisseling tussen melodie en keiharde-zich-voortstuwende-metal. Het nummer blijft lekker in je hoofd hangen.
Drummer Matthieu Boer laat wel vaker expliciet van zich horen. In Perfect Storm bezorgt het dubbele bassgeluid van hem mij echter al spierpijn in mijn onderbenen bij het horen alleen al. Het nummer is zo opgebouwd dat de rustigere (onregelmatigere) stukken een grote impact hebben en daarbij de stevigere stukken meer power geven. Daarbij komen industriële elementen zoals bij het project Nerve om de hoek kijken. From Earth schrijft een aantal nummer waarbij vooral de ijzersterke riff van invloed is op het groovende element van het nummer. Blood Runs Cold is daar een goed voorbeeld van. De zang heeft daarbij een sterke melodielijn en in combinatie met de ‘growls’ klinkt alles erg sterk. En dat allemaal door Che Snelting die met zijn zang zorgt dat zelfs in een langzamer nummer zoals Into The Abyss het geheel toch enorm opgezweept wordt.
Heb je daarbij wat energie nodig, maar geen zin in een drankje dan is The Longest Fight je medicijn. Is daarbij nog een stuk gezonder ook. Age Of Deceit heeft veel overeenkomsten met The Longest Fight, maar mist helaas dat beetje extra’s. Er is een verschil met beide nummers, maar Age Of Deceit lijkt toch verdacht veel op het andere. Zo gaat ook Dark Center helaas een beetje aan me voorbij zonder dat ik er erg in heb. Het nummer is als een storm die al dagen aanhoudt. Je voelt hem nog wel, maar je bent niet meer onder de indruk van het geweld. Met de afsluiter New Light zorgt de band gelukkig nog één keer voor het nodige vuurwerk. Goede metalcore in een lekker, regelmatig onregelmatig ritme en een goede rol voor het gitaargeluid van Tommie Bonajo en Dave Van Loon.
Een betere start kan ik me voor 2015 nog even niet wensen. Ik zie met Dark Waves niets in een vuurwerkrestrictie. Laat de jongens maar knallen.