Remnant of Humanity laat een energieke band horen die spanning weet op te bouwen in de composities en strak werk aflevert. Voor mijzelf is het wat jammer dat de zang over het algemeen vrij eenzijdig is en in Forsaken flink naar voren is gehaald wat ervoor zorgt dat de overweldigende lawine van muziek wat achterblijft. Er liggen wel duidelijk een aantal degelijke metalcorebreaks in het nummer wat het geheel interessant houdt. In Break The Mould blijkt dat de toevoeging van Aaron Matts een stimulans is in het geheel. In dit nummer is de variatie in zang beter aanwezig en wordt de diepte zeker opgezocht. Dat is tevens het geval in Illusive met Scott Kennedy en The Way Back waarin CJ McMahon een belangrijke rol speelt. Het langzame tempo en wederom zware zang leveren samen met een sterke variatie in stijl een krachtig nummer op. Break The Mould kent vooral naar het einde toe een heerlijke mix van stijlwisselingen, riffs , een strakke gitaarbasis waar dan de andere helft van het gitaarduo weer doorheen soleert.
Dat gitaargeluid is belangrijk in het totale geluid. Het kronkelt en worstelt zich in menig nummer als een liaan door het nummer heen. Subtiel maar trefzeker. In Nescient is het heerlijk storend vanuit een stabiele metalcorebasis. Het nummer wordt tevens gekarakteriseerd door complexe tempowisselingen. Juist die complexe structuren zorgen ervoor dat Remnant Of Humanity over de hele linie bijzonder blijft om naar te luisteren.
From Sorrow To Serenity staat daarmee aan de vooravond van succes. Muzikaal gezien zit het album gewoon goed in elkaar. Wanneer zanger Fraser Smith zich wat meer toelegt op variatie in zijn stemgebruik lijkt het me dat deze band veel groter kan worden dan nu al wordt voorspeld. Voorlopig zullen ze in de tour met Fit For An Autopsy ook menig zieltje in het publiek kunnen winnen voor hun energieke stijl.
03/07 – Nederland, Tilburg, Little Devil (als support for Fit For An Autopsy)