Deze death metal band uit Texas breekt definitief door met dit nieuwe album dat al op veel positieve kritieken wist te rekenen. Spoiler: dit wordt er ook zo eentje.
De vergelijking met Bolt Thrower kan niet ontweken worden. Dikke, zware, trage death metal riffs vormen de basis van de nummers die soms heel even in de versnelling gaan. De raspende grunts van vocalist Chad Green zijn aangenaam verstaanbaar, voor mij altijd een plus. Helemaal wegschrijven als old school death metal band kun je dit gezelschap niet. Soms komt er een lekker stukje brutal slamming death metal voorbij, zoals met met name op het met synthesizer effecten opgeleukte Morbid Effigy , waar in de vorm van gastvocalist John Gallagher (Dying Fetus) een genre expert is bijgehaald. Nog een gastvocalist, Avid Reese (Creeping Death) horen we op Arsenal of War, een ode aan Chad’s overleden broer, die overleed tijdens het schrijfproces van het album.
Qua productie is er puik werk geleverd door Trivium frontman Matt Heafy. Het klinkt lekker smerig, maar toch prettig luisterbaar en modern. Het schijnt ook zijn inbreng te zijn geweest die ervoor heeft gezorgd dat de boel voor een true death metal album toch verrassend catchy weet te klinken. Dat zit hem in de traditionele songstructuur en de headbangende groove.
Verplichte kost voor verstokte death metal liefhebbers, maar mensen die denken dit genre ontgroeid te zijn moeten dit toch eens een kans geven. Een mooi voorbeeld van hoe een album zonder vernieuwend te zijn, toch wat kan toevoegen aan een ouder genre.