Full House Brew Crew – Bare Knuckle

Opgericht in 2011 liet Full House Brew Crew zich inspireren door Five Finger Death Punch, Metallica en Black Label Society. Dat is op het nieuwe album Bare Knuckle niet anders. En eerlijk gezegd had ik dat na het vorige album Me Against You ook gehoopt. De groove en de vibe was al heerlijk en ook op het nieuwe album geven Vageliss “Van” Karzis (Rotting Christ) met Spiros, George en Alexi een lesje groovend rocken.
Opener Cult Of Misery heeft het allemaal weer in zich. Een dampende groove die warm en welriekend de toon zet. De zang is krachtig in de coupletten en wat meer gepolijst in de refreinen waardoor het allemaal lekker blijft klinken en bij voorbaat al een compositie is die vaker beluisterd gaat worden. Unforgiving Land borduurt daar vervolgens op voort. Het start allemaal uptempo, maar al gauw is de spierballenrock met het bekende southern rocksausje weer op zijn max. Gelukkig wordt het tempo tussentijd wel meermalen opgevoerd.
De elementen die het geluid van Full House Brew Crew zo verdomde aantrekkelijk maken zijn onophoudelijk aanwezig. Belangrijk is daarin zeker het gitaar(samen)spel van Vageliss en George Tzatzakis. De invloed van de bands die voor Full House Brew Crew belangrijk zijn, hoor je geregeld terug in het werk. Toch heeft Full House Brew Crew zijn eigen geluid en drukt zijn eigen stempel met kracht op het rockgenre. Het idee van Five Finger Death Punch komt wel terug in titelnummer Bare Knuckle en Black Label Society hoor je ergens terug in het sterke Servant Of Despair waarin de strakke groove ook doet denken aan Pantera. In Buried Hope komen Metallica en Nickelback tezamen in een leuk rocknummer zonder veel poespas en zonder de groove en de (spier)ballen; goed nummer voor de rockradiozenders. Een andere aanbeveling hier is ook Shuffled Deck waarin gevoel, rock en aantrekkelijkheid de kernwoorden zijn.
Andere koek krijg je dan weer voorgeschoteld in Black Flag en Breaking New Ground waar de riff als een mechanische zaag de toon zet terwijl de ritmesectie als de pneumatische hamer de maat verzorgt en Pantera in het DNA verstrengeld lijkt te zijn. Of in Nail In You dat waar aangezet is en donker van aard. Toch weet de diversiteit aan zang en tempo het geheel uit de modder te trekken. Draw From The Bottom sluit het album op eenzelfde manier in stijl af. Alle elementen komen nog een keer voorbij en laat horen dat Full House Brew Crew van het begin tot het einde van Bare Knuckle een aantrekkelijk geluid vorm heeft gegeven in tien heerlijke composities die aan de kant van de stevige rock opereren met her en der een metal of southernrocktintje.
Bare Knuckle is een mooi vervolg op het uitstekende Me Against You. Misschien voorspelbaar, maar juist hier is dat voor mij een pré.