Gary Moore – How Blue Can You Get

Vorig jaar begon goed met een fijn livealbum van Gary Moore, Live From London. Daar kwam deze maand nog een album met studio-opnamen bij, How Blue Can You Get.
Het is bij dit soort postume restjesalbums altijd even afwachten wat je krijgt. Zijn het restjes die achteraf nog zijn opgekalefaterd om nog iets min of meer normaals uit te brengen, zijn het opnamen die zo beroerd zijn dat de artiest in kwestie nooit had gewild dat ze het daglicht zouden zien? Dat is gelukkig niet het geval. Uit de liner notes valt op te maken dat in elk geval het gros van de opnamen dateert uit de periode van zo ongeveer Dark Days In Paradise (1997), A Different Beat (1999) en Back To The Blues (2001). Vandaar dat bijvoorbeeld als producers Ian Taylor en de in 2018 overleden Chris Tsangarides vermeld staan. Die periode was overigens creatief en commercieel niet een van de hoogtepunten in zijn carrière. Op A Different Beat probeerde Moore zelfs drumloops om de droogte te beëindigen. Looking At Your Picture is op dit album de ene track die uit die sessies afkomstig lijkt en het klinkt inderdaad zo onwennig als op A Different Beat.
De andere tracks zijn de gebruikelijke mix van eigen tracks en covers. De covers zijn Freddie King’s I’m Tore Down, Memphis Slim’s instrumental Steppin’ Out, het titelnummer, vooral bekend van B.B. King, en Done Somebody Wrong van Elmore James. Zoals gebruikelijk is Moore’s gitaarspel ook in die covers erg herkenbaar. Dat geldt trouwens ook voor de eigen tracks. Daarbij is overigens wel te begrijpen waarom die nooit eerder zijn uitgebracht. Niet dat ze slecht zijn, zeker niet, maar bij In My Dreams hoor je bijvoorbeeld allerlei elementen die we al kennen van eerdere en latere songs. Je kunt natuurlijk als artiest wel eens iets schrijven wat lijkt op iets wat je eerder hebt gedaan, of juist een idee hebben dat in eerste instantie nog niet helemaal uitwerkt zoals je het in gedachten had, en dat lijkt hier het geval.
De opnamen zijn hier en daar wat ongepolijst, maar zeker niet onaf te noemen. Bovendien is het goed gelukt om het als een geheel te laten klinken, op misschien Looking At Your Picture na. De conclusie is dan ook dat How Blue Can You Get weliswaar een restjesalbum is, maar wel een geslaagd restjesalbum. 10 jaar na zijn dood is dit een fraai standbeeldje voor een gitarist die nog veel moois in zich had.

Gary Moore website