Als Nine Inch Nails de vader van de melodieuze industrial (rock/ metal) gezien mag worden dan is Gary Numan de GOTHfather van de scene. Niet alleen gecoverd door NIN (’Metal‘), maar ook door, bijvoorbeeld Fear Factory met ‘Cars’. Gary Numan heeft dus bekende volgers en, zoals zo vaak, worden die nog wel eens vergeten door de huidige generatie muziekliefhebbers. Met “Splinter (Songs From A Broken Mind)” laat Gary Numan echter horen dat leeftijd geen vat heeft op de kwaliteit van de muziek. Sterker nog, dit is misschien wel zijn sterkste plaat ooit. Het is absoluut spannender, beter en meer intrigerend dan de laatste Nine Inch Nails plaat. Met een heerlijk gevoel voor de 80’s en toegankelijkheid, maar met de geluiden die herkenbaar en net zo ongrijpbaar als NIN kunnen zijn. Kopiëren kan het met Gary zijn achtergrond niet genoemd worden, maar ‘We’re The Unforgiven’ heeft een gitaarrif die wel heel erg klinkt als NIN. Een verklaring is er ook, want gitarist Robin Finck (NIN) speelt op deze plaat een aantal nummers mee. “Splinter” is echter veel meer dan een NIN kopie. Daarvoor is het album te goed, te Gary Numan (die vocaal op het toppen van zijn kunnen zit) en heeft de muziek teveel verschillende kenmerken. Hoogtepunten zijn er eigenlijk niet te noemen, want alle nummers zijn geweldig. Of het nu de lekker makkelijk in het gehoor liggende nummers zijn (zoals opener ’I Am Dust’), het Marilyn Manson-achtige gefluister tijdens ’Here In The Black’, het lekker zwaar aangezette ’Everything Comes Down To This’, het rustige mooi opgebouwde titelnummer, het gevoelige ’Lost’ of het uiterst dansbare ’Love Hurt Bleed’ Gary Numan doet het in stijl. Het laatste deel van de CD bevat nog meer – geslaagd en gelaagd – experiment. Feit is en blijft dat “Splinter (Songs From A Broken Mind)” een absoluut meesterwerk is van de oude meester zelf.
Gary Numan – Splinter (Songs From A Broken Mind)
346
vorig bericht