Al ruim twintig jaar zijn de Noren de regerend koning van de atmosferische rock. Het nieuwe album zal daar geen verandering in brengen. Direct vanaf de eerste tonen van twintig minuten durende opnningsnummer Space Cowboy wordt je meegezogen in de muziek. Subtiel piano spel wordt afgewisseld met een bombastisch koor waarna het nummer iets meer aan volume wint naarmate her einde nadert. Het is het langste nummer van de vijf titels op dit album.
Hourglass is een nummer om bij weg te dromen en ook hier weet de band met de inbreng van een klassiek koor en een vioolpartij sfeer te scheppen. Lange muzikale stukken dwingen je om te luisteren naar de schitterende composities. In het nummer Fireworker wordt het wat meer uptempo en horen we een nummer dat zelfs hitlijstwaardig zou kunnen zijn. Muzikaal is het goed te horen dat er regelmatig van tempo en melodie gewisseld wordt, soms bij het abrupte af. Stevige gitaar riffs drukken iets over de helft het lichte pianospel bijna weg, maar de rust keert terug met de zangpartij.
Na Antique waarin de rust van de eerdere nummers weer hersteld wordt komen we aan bij het vijftien minuten durende slotnummer Sapien. Voor een tweede keer valt het op dat de band ook in de lange nummers de aandacht vast weten te houden van de luisteraar. De muziek wordt nergens vervelend en er is geen sprake van te lang uitgesponnen stukken muziek. Gazpacho heeft wederom bewezen hoog op een voetstuk te staan.