Als Radiohead de band is van het grote gebaar dan is Gazpacho de band van het kleine gebaar. Radiohead is inmiddels verschoven naar bombastisch, zweverig en, soms, te veel bezig met muzikale/ zang uitspattingen en minder met de structuur van het nummer. Gazpacho is het ingetogen, ietwat verlegen broertje die veilig en beheerst klinkt (luister bijvoorbeeld naar ‘Black Lily’ ‘What Did I Do?’ of ‘Mary Celeste‘). Het levert een dubbel gevoel op. “March Of Ghosts” is een heerlijke luisterplaat met goede muziek, maar het blijft allemaal binnen de marges van typische progressieve rock/ pop. Soms schiet men uit de slof, maar lijkt het alsof de productie ook iets te veilig is waardoor het er net niet helemaal uitkomt. Bij een wat scherpere productie had namelijk een nummer als ‘Gold Star’ veel beter geklonken. Toch bewijst het vierluik van ‘Hell Freezes Over’ dat Gazpacho schitterende muziek maakt. Muziek die nergens bedacht klinkt en op het juiste moment aangevuld wordt met andere instrumenten (zoals viool) dan het typische rockgeluid of met een atypisch tussenstuk, zoals op ‘Golem’. Waarin overigens de gitaar ook lekker opengezet wordt. Datzelfde geldt voor afsluiter ‘Hell Freezes Over IV’. In deze afsluiter laat Gazpacho horen wat er nog mogelijk is in de toekomst, want hierin worden alle kenmerken van progressieve muziek ten gehore gebracht (inclusief orkest, gitaar geluiden en hard/ zacht momenten). “March Of Ghosts” is een heerlijke luisterplaat die voldoende spanning en overtuiging biedt om een heel album te boeien. Alleen het gevoel dat het net nog iets beter kan geeft een dubbel gevoel. Het geeft in ieder geval veel hoop voor de (nabije) toekomst.