Het album start met het prachtige Park Bench, waarin al snel duidelijk wordt waar de kracht ligt van Gazpacho. De band weet sferische beelden te produceren die onder andere gekenmerkt worden door het heldere stemgeluid van Jan-Henrik Ohme begeleid door een vol instrumentarium vol sfeer. Dat komt mede tot uiting in het nummer Know Your Time. Gazpacho creeërt hier een prachtige muzikaal landschap waarbij de stem van Jan-Henrik Ohme ragfijn het geheel aan elkaar borduurt als een spinnenweb in de ochtendmist. Het vioolgeluid van Mikael Krømer zorgt tenslotte, als een lentebries, dat de snaren van het web trillen. Het drumwerk van Lark Erik Asp zorgt ervoor dat het karakter van de composities versterkt wordt. In Choir Of Ancestors is zijn bijdrage bepalend voor de sfeer van deze compositie. Van ingetogen repeterend tot krachtig en bombastisch. Iets dat ook in ABC duidelijk naar voren komt. De combinatie van zang, drums en keyboards is nauwkeurig en precies op elkaar afgestemd wat bijdraagt aan de algehele sfeer van het album. Het nummer Patterned Walls is een nummer dat niet zozeer tekst nodig heeft, om betekenis te geven aan een nummer. Wat klanken in combinatie met minimalistische doch indrukwekkende muziek kan zoveel emotie naar boven brengen dat het nummer groeit bij iedere drumslag. Een gave die bijvoorbeeld ook bij David Sylvian heel herkenbaar is. Doorheen het album is er nog ruimte voor invloeden uit de Balkan in Bela Kiss. Het album eindigt zeer ingetogen met een minimum aan geluid en een maximum aan gevoel in Molok Rising.
Molok is een zeer heel mooi album dat je meeneemt op een zeldzaam bijzondere muzikale reis. Het Noorse gezelschap weet een prachtig palet te gebruiken om dit sferische landschap te schilderen waarbij het bijzondere stemgeluid van Jan-Henrik een centrale plaats inneemt in het geheel. Het kost wel even tijd om het album te doorgronden, maar wanneer je het gewend bent om Porcupine Tree of Radiohead te waarderen, moet dat met Gazpacho zeker ook lukken.
