Muziekliefhebbers hebben zich vandaag massaal verzameld bij de Johan Cruijff Boulevard. In de ene rij staan bezoekers in kleurrijke outfits en in de andere rij zijn het overtuigend zwarte bandshirts die voetje voor voetje vooruit gaan. Ja, er is een verschil tussen bezoekers van Harry en “herrie” Een uitverkochte Harry Styles in de Johan Cruijff ArenA en een uitverkochte show van Ghost in AFAS Live zorgen voor een gezellige sfeer buiten de concertlocaties. Eenieder is klaar om hun geliefde muzikanten te zien spelen…
Een uitverkochte AFAS Live voelt nog niet zoals andere uitverkochte zalen in ons land. Er is nog ruimte om een mooi plekje in te nemen zonder te hoeven wurmen en proppen. De diehard fans staan natuurlijk helemaal vooraan en wachten ook in spanning af tot de lichten in de Amsterdamse zaal voor het eerst doven. Er klinkt een luide rauwe vrouwenstem en dat betekent dat de show van Halestorm is begonnen. Het intro Raise Your Horns lijkt een ware stemoefening zodat de zangeres kan warmdraaien om er samen met haar band een spektakel van te maken. Halestorm is ondertussen geen onbekende meer in Nederland en al snel wordt ook bij hun muziek al meegezongen en als de zangeres al vroeg “the horns” wil zien dan voldoet het publiek aan dit bezoek. Halestorm zorgt voor de eerste gitaarklanken in de AFAS Live Het is echter wel zo dat het bij deze band echt gaat om de naamdraagster van Halestorm, alle blikken zijn dan ook op Lizzy Hale gericht en haar muzikanten zouden in feite stuk voor stuk vervangen kunnen worden, ze zijn allemaal in dienst van de geweldige zangeres. Van een grote show is dan ook geen sprake, behalve als de drummer met wel hele grote drumstokken een ludieke solo speelt. Na ongeveer drie kwartier lijkt dan ook de koek een beetje op, maar met The Sheeple heeft Halestorm aan het einde nog een goede troef in handen. De sfeer zit er nu in ieder geval goed in, iedereen is klaar voor Ghost!
Alvorens we de Zweedse Grammy-winnaars Ghost aan het werk kunnen zien wordt er een groot doek neergelaten en is er een crew in een rap tempo bezig om alles klaar te krijgen. Op de achtergrond zien we alvast glas-in-lood-projecties zodat we al ons in een kerk wanen. De kerkdienst die vrij snel daarna met een grote knal van start ging zou een ietwat andere viering worden dan de reguliere kerkdiensten. Vol gejuich komen Papa Emeritus IV en zijn Nameless Ghouls het podium bestormen en daarmee is de show meteen begonnen. Papa Emeritus IV staat in een kleurrijke outfit op het podium en heeft vanaf de eerste seconden zijn volgelingen bij de strot. De geoliede machine die we Ghost mogen noemen laat niets aan het toeval over, een strak geregisseerde show is waar het allemaal om draait. De gitaren staan hard, het geluid is perfect, het is puur genieten in de AFAS Live. Het publiek gaat dan ook uit zijn dak en er wordt naar hartenlust meegezongen. Uiteraard ontbreken ook de eerder getoonde “horns” niet, maar ook een vuist in de lucht zegt eigenlijk al voldoende. Naast het heerlijke spel trekken de heren alles uit de kast om er een mooi concert van te maken of noemen we het een hoogmis… of stiekem zelfs een rockopera. Het is zeer theatraal, er is een geweldige lichtshow en zelfs mag confetti niet ontbreken.
Ghost geeft zelf aan dat het weekend het beste moment van de week is en zelfs de dinsdag eigenlijk de slechte dag van de week noemt. Daarnaast vraagt de band zich af hoe de fans de afgelopen drie jaar hebben beleefd na alle corona-perikelen. Ghost is weer blij om in ons land te zijn en bedanken hun fans voor de jarenlange support. Ze schromen het niet om daarbij ook even alle plaatsen in Nederland op te sommen waar ze hebben gespeeld, ze weten exact waar ze allemaal al zijn geweest, Nederland lijkt dan ook een warm plekje in hun hart te hebben veroverd. De afgelopen jaren heeft Ghost niet stilgezeten, zo hebben ze met Impera een goed album afgeleverd en uiteraard prijken nummers op de setlist. Samen met de nummers van de vele andere albums krijgen we een mooie doorsnede voorgeschoteld, maar zelfs de cover Jesus He Knows Me van Genesis mag niet ontbreken.
Om het publiek echt in vervoering te krijgen mag favoriet Year Zero niet ontbreken., Satan wordt door de vele bezoekers aanbeden, de Latijnse benamingen worden woord voor woord meegezongen. Satanisme, occultisme, de duivel, Ghost kan niet zonder, evenals hun heerlijke heavy metal. Het publiek blijft smullen en dat is niet gek, de heren zijn in vorm en door de grootse lichtshow blijft er van alles te zien in Amsterdam. De show verslapt dan ook geen moment, men doet er juist nog een schepje bovenop door tijdens Miasma een doodskist het podium op te dragen en Papa Nihil uit zijn kist te doen herrijzen. Tijdens Miasma mag hij even van zijn laten horen door een saxofoonsolo te spelen, hoeveel theater wil je het hebben. Daarnaast dwarrelt er nog de nodige confetti door de zaal, iets waar ze misschien een paar deuren verderop in de ArenA nog jaloers op zouden zijn.
De rockshow van de Re-Imperatour nadert zijn einde, maar niet voordat er een uitgebreid toegift wordt gespeeld. Als de band al even het podium heeft verlaten keert frontman Emeritus IV terug op het podium in een of andere ochtendjas. Hij vroeg zich af wat wij hier nog aan het doen zijn, hij had toch gezegd dat ze het laatste nummer al gespeeld hadden? Ja ok, als wij heel hard juichen dan wil de band nog best een aantal nummers spelen. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd, uiteraard stonden deze nummers toch al op het menu, maar het publiek mag dan ook nog drie nummers lang genieten van Ghost. Er mag zelfs tijdens Dance Macabre een dansje gemaakt worden, maar na Square Hammer zit de rockopera van Ghost er na een uur en drie kwartier toch echt op. Wat een grootste show en met een tevreden glimlach sluiten velen zich aan in de rij bij de merchandise of proberen zich in de drukte rondom de Johan Cruijff Boulevard een weg naar huis te banen…
Foto’s door Dave van Hout – Rockportaal.nl
