Girl Friday – Androgynous Mary

Het debuut album van post-punk band Girl Friday uit Los Angeles.
Girl Friday bestaat uit gitarist Vera Ellen, bassiste Libby Hsieh, drummer Virginia Pettis en gitariste Sierra Scott. De nummers op het album kenmerken zich door lekker in het gehoor liggende melodieën. De nummers gaan over stress en vervreemding dier ervoor zorgt dat we buitenspel komen te staan in de normale samenleving. Public Bodies begint dan ook met de regel ‘Voelt de gemiddelde man alsof hij aan de zijlijn staat?’.
De nummers hebben pop en punk invloeden, en er zijn invloeden van Sonic Youth en Placebo hoorbaar. Donkere nummers en duistere teksten worden afgewisseld met opwekkende teksten. De band heeft het album geschreven in een jaar dat alle vier de bandleden hun eigen persoonlijke strijd leverden. Het resultaat vertegenwoordigt de rust en samenhorigheid die ze bij elkaar vonden. Het wordt het best verwoordt in het laatste nummer I Hope Jason Is Happy. “My head is on your chest / In the end I’ll be happy if you do your best / You’ve got to fight to keep your breath in this world”.
Het album opent met This Is Not The Indie Rock I Signed Up For waarin na een lange instrumentale intro de zang invalt die later in een samenzang overgaat. De energie spat eraf in het snelle punkrock nummer Earthquake. Voor de productie van het album tekende Norm Block die ook met L7 samenwerkte. En deze laatste band zal ongetwijfeld een voorbeeld voor de dames van Girl Friday zijn geweest. Dit debuut zorgt voor een kleine veertig minuten reuring op de dansvloer.
Nog een leuke anekdote: de vrouw op de hoes is Helena Rogers, een punklegende uit Seattle.