De Boerderij in Zoetermeer is altijd een vaste waarde in het tourschema van Glenn Hughes. De voormalige Deep Purple bassist/zanger heeft een warme band met de zaal en het publiek. Ook deze avond is dat niet anders. De Boerderij is volledig uitverkocht en dus staat niets een fijn avondje Deep Purple klassiekers in de weg. De huidige tour van Hughes staat namelijk in het teken van het 50-jarige jubileum van Burn, het album waarop Hughes samen met zanger David Coverdale zijn debuut maakte bij Deep Purple. Een echte klassieker.
Hughes’ huidge begeleidingsband mag er zijn. Gitarist Soren Andersen was er de vorige keer ook al bij. Een uitstekende gitarist met een prima tweede stem. Drummer Ash Sheehan is de gangmaker op het podium. Een hardhitter met veel energie die de nummers voorziet van het nodige vuur. Op keyboards heeft Hughes de beschikking over de Nederlandse toetsenist Bob Fridzema. Ook dat blijkt een goede zet. Fridzema weet de Jon Lord sound goed over te brengen.
Deze “Celebrating the 50th anniversary of Burn” tour blijkt echter een herhaling van zetten te zijn. De vorige keer dat Hughes teruggreep op zijn Deep Purple verleden speelde hij namelijk exact dezelfde setlist alleen in een andere volgorde. Dat was in 2018 en eveneens in de Boerderij. Het hele jubileum verhaal is dus blijkbaar alleen om de kaartverkoop te stimuleren. En dat is jammer want er valt genoeg moois te kiezen als het gaat om Deep Purple nummers.
In dat opzicht lijkt de echte inspiratie bij Hughes toch een beetje weg te zijn. Onlangs gaf hij al aan dat dit het laatste jaar is dat hij de Purple set zal doen. Tijdens het optreden zegt hij het wederom. Het is waarschijnlijk de juiste beslissing. Niet dat Hughes er deze avond met de pet naar gooit, zeker niet. Hij blijft een fantastische zanger en bassist en voor iemand van 72 is het eigenlijk zeer bewonderenswaardig wat hij nog uit dat lichaam perst. Toch heeft hij wel eens beter gezongen. De hoge uithalen zijn nog altijd loepzuiver maar verder lijkt hij zich te sparen.
Met Stormbringer, Might just take your life en Sail away valt er in muzikaal opzicht weinig te klagen natuurlijk. En gesteund door een harde en heldere sound komen deze nummers ook wel binnen. De setlist bestaat uit slechts 8 songs. Dit komt vooral door de ultralange en rommelige uitvoering van You fool no one. In plaats van een veel te lange (en bij tijd en wijle) clowneske drumsolo hadden er ook 2 of 3 andere nummers gespeeld kunnen worden. Het van Burn afkomstige Lay down stay down bijvoorbeeld. Wellicht gaan de jaren voor Hughes inmiddels toch een beetje tellen en zijn lange instrumentale stukken bedoeld om even bij te tanken. Met Mistreated, Gettin’ tighter en You keep on moving is het tweede gedeelte weer overtuigend. Toch is het jammer dat Hughes zich nooit eens waagt aan Holy man of Hold on van het Stormbringer album. Uiteraard kan publieksfavoriet Burn niet ontbreken waarmee het optreden wordt afgesloten.
Een prima avond maar het gevoel dat er meer in had gezeten blijft. Hughes kondigt nog wel aan dat er Europese shows aankomen met Black Country Communion, de supergroep met o.a. Joe Bonamassa. Dat is ook iets om naar uit te kijken. En hopelijk volgend jaar weer shows met songs uit Hughes’ imposante solo carrière.
Foto’s: Dirk van den Heuvel.