Glenn Hughes – Resonate

Sinds Glenn Hughes in 2009 de handen ineen sloeg met Joe Bonamassa en Jason Bonham in de supergroep Black Country Communion heeft zijn carrière de enorme boost gekregen waar hij als soloartiest zo lang voor heeft moeten knokken. Ondanks een aantal fantastische albums lukte het hem na zijn comeback in de jaren 90 namelijk niet om de nodige potten te breken. Een van de beste rockzangers ter wereld stond in half lege zalen te spelen waar hij zelf behoorlijk gefrustreerd van raakte.
From now on (1994) en Addiction ( 1996) zijn platen die nog altijd staan als een huis en die een veel groter publiek verdienden dan ze uiteindelijk kregen. Het resulteerde vervolgens in een zeer wisselvallige solo carrière met albums die het niveau van From now on en Addiction bij lange na niet evenaarden. Door Black Country Communion heeft Hughes echter zijn liefde voor (hard)rock weer hervonden en zitten de zalen bij zijn optredens vol. En terecht.
Na het uiteenvallen van de supergroep probeert hij het succes te continueren met California Breed waarin we ook Bonham  terugvinden. Maar als die na een prima album overstapt naar de band van Sammy Hagar heeft Hughes er ook genoeg van. Hij richt zich vanaf dat moment weer volledig op zijn solo carrière met dit nieuwe album als resultaat. En om maar meteen met de deur in huis te vallen, Resonate is zijn beste en hardste plaat sinds Addiction. Het is lang geleden dat we Hughes zo bevlogen hebben gehoord in de studio. Zijn stem is fenomenaal en vertoond geen enkele slijtage.
Het album opent met het geweldige Heavy wat zijn titel eer aandoet. Een heerlijk gedreven nummer met een stuwende gitaarriff en beukende drums en Hughes die de longen uit zijn lijf zingt. En daarmee is de toon gezet want zo gaat het eigenlijk het hele album door. My town, Flow en Let it shine zijn eveneens niet te versmaden. Andere hoogtepunten zijn het geweldige God of money en How long waarin de sound van Deep Purple even boven komt drijven door het gebruik van een Hammond orgel.
De productie van Resonate is uitstekend. Alles klinkt als een klok. Ook op dat vlak laat Hughes zich gelden want hij heeft het album samen met gitarist Soren Andersen geproduceerd. Andersen laat zich ook niet onbetuigd met smaakvol gitaarspel. Alles staat in dienst van de nummers. Er is geen ruimte voor egotripperij. Dat geldt ook voor drummer Pontus Enborg die op 9 van de 11 songs de drumpartijen voor zijn rekening neemt. Hughes’ vriend en Red Hot Chili Peppers drummer Chad Smith is te horen op Heavy en het afsluitende Long time gone. Uitstekende plaat!