Gloryhammer + Powerwolf – 013 (Tilburg) 10/11/2019

Twee powermetal bands die in populariteit nog steeds stijgen betreden deze avond het 013 podium. Naast het genre en die stijgende populariteit hebben ze een grote overlap in fans en een voorliefde voor opvallende kostuums. Cosplay metal zou je bijna kunnen zeggen. En hoewel veel oudere metalheads op deze bands neerkijken valt niet te betwisten dat je een zaal van dit formaat niet zomaar uitverkoopt.
Het publiek scandeert al luid “Hoots! Hoots!” voor Gloryhammer op het podium staat. Voor de niet ingewijden, dat is een verwijzing naar Hootsman, een personage in de rijke mythologie die de achtergrond van de nummers van deze band heeft. In zijn indrukwekkende fantasierijke kostuum weet Thomas Winkler alias Angus McFife XIII het publiek moeiteloos mee te krijgen. Zo laat hij het publiek het zwaaien van zijn hamer imiteren, crowdsurfen naar de bar (want alcohol is brandstof in deze wereld) en gewoon uitbundig meezingen.
Muzikaal stelt het niet al te veel voor, hoewel het zeker catchy is. Geen bruut metal geweld met diepe grunts, maar clean vocals en melodieuze riffs. Tussen het publiek zie ik dan ook zeker meer dames en minder zwarte shirtjes dan ik gewend ben bij een metal concert. Heel eerlijk is dit niet mijn ding. Ik kan echter niet anders dan respect hebben voor het enthousiasme waarmee de band hun rollenspel brengt en de grote vreugde die ze hun fans brengen. Casual Gloryhammer fans lijken niet te bestaan.
Persoonlijk ben ik iets meer gesteld op het net wat donkerdere geluid van Powerwolf. Waar Gloryhammer in blinkende harnassen op het podium stond gaan zij voor donkere outfits en corpse-paint. Verwacht echter geen black metal taferelen. Want hoewel ze zeggen een heavy metal mis te brengen is dit niet te vergelijken met de duivelse rituelen die we in de black metal vinden.
Powerwolf blijft een stukje minder in character dan Gloryhammer en er is plek voor wat grappen en een zangwedstrijd met het publiek. Wanneer het publiek zingt “Broek uit op je hoofd” is frontman Atilla Dorn even verbaasd maar gelukkig is drummer Roel een Nederlander die het voor hem kan vertalen. Grappig dat ik vorig jaar hetzelfde zag gebeuren in de Effenaar toen de band werd getrakteerd op stadion evergreen “Bier en Tieten”. Zei ik al niet dat dit niet te vergelijken was met een black metal concert?
Die stadionsfeer is wel kenmerkend voor het hele optreden en de reacties van het publiek. Een flinke vuurzee wordt omhoog geblazen waardoor zelfs in de gang de temperatuur stijgt en de fans zijn ontzettend uitgelaten en luid.
Powerwolf heeft een serie meezingbare, krachtige powermetal songs in het arsenaal. Van Resurrection By Erection tot Killers With A Cross en Stossgebet zijn het nummers met hitpotentie. Ik betrap mezelf er op dat ik ze ook allemaal kan meezingen. Na het laatste nummer Lupus Dei volgt al snel het obligate toegift met als werkelijke hekkensluiter Werewolves of Armenia.
In mij heeft Gloryhammer geen nieuwe fan gevonden maar Powerwolf zeker zijn status als de festival headliner van de toekomst weer kunnen bekrachtigen. Metal voor een groot publiek, dat heeft ook zijn plek tenslotte. En dat publiek verdient Powerwolf zeker, altijd energiek en betrouwbaar.