Wat is muziek en tot welke grens is iets muziek? De één houdt van zachte pianoklanken, de ander van een geweldige valse Nirvana solo. De ander staat in een wit shirt pillen te slikken en naar een DJ te wijzen voor vier uur lang. Maurice de Jong verlegt met zijn project Gnaw Their Tongues die grens. Mits je zijn kunst toelaat. Want zijn laatste uiting Genocidal Majesty is geen hapklare brok stamppot zuurkool met worst kan ik u vertellen.
Gnaw Their Tongues is een project waar Maurice zijn meest duistere kant opzoekt en alles wat daar naar boven komt borrelen zet hij om in industriële black noise metal. Oerzware baslijnen, blikkerige drums, industriële soundscapes en keelpijn veroorzakende black metal shrieks die klinken alsof ze bedolven zijn onder liters zwart gruis. Daarbij doet Chip King (doom/sludge/noise metalband The Body) op Spirits Broken By Swords en The Doctrine Of Paranoïd Seraphims ook een spreekwoordelijke duit in het psychopathische zakje: zijn hoge, bijna maniakale vocals maken de plaat nóg ongemakkelijker (als dat nog mogelijk is).
Met nummers die klinken als een storm van bloed en glasscherven (het eerdergenoemde Spirits Brokenn By Swords), alsof er vijftien gaatjes in je slapen geboord worden (Ten Bodies Hanging) en miljoenen vliegen je langzaam opeten (The Revival Of Inherited Guilt) is Genocidal Majesty de perfecte plaat voor een kinderfeest.
Conclusie: Gnaw Their Tongues schopt de grens van muziek mijlenver de inktzwarte mist in. Genocidal Majesty is een uitgekotste braakbal vol mensenhaat, spiegelscherven en muzikaliteit. En laten we eerlijk zijn, voor de meesten is dit teringherrie. Maar als je jezelf ooit weleens hebt verloren (in muziek) en jezelf pas na jaren hebt teruggevonden, dan begrijp je Gnaw Their Tongues. Een plaat die je ooit eens gehoord moet hebben als muziekfan.
Op een schaal van 1 tot 10:
8
Gnaw Their Tongues – Genocidal Majesty
285