De Basement van Dynamo is meteen bij binnenkomst al voller dan bij veel concerten tijdens de headliner. Frank Carter & The Rattlesnakes staan dan ook in Europa overal garant voor een uitverkochte zaal.
God Damn uit Wolverhampton opent de avond met hun fuzzy rock. Denk aan een mix van grunge, garage en psychedelica. Het geluid is wat te hard helaas wat ten koste gaat van het luisterplezier. Als er op het eind even flink wordt gejamd en via een crescendo naar het slot wordt gewerkt hebben de trommelvliezen het even zwaar te verduren. De bezetting is opvallend te noem
en met slechts gitaar, drums en toetsen en de nummers hebben zeker wel originaliteit. Op zich geen onlogisch voorprogramma voor de vernieuwende hardcore van Frank Carter maar geen grote hit bij het publiek.
Respect voor de heren dat ze uitgebreid dankwoordjes uitbrengen aan hen die het verdienen maar ook het feit dat er nog kleine zaaltjes bestaan zoals Dynamo. Jammer dat hun set opvallend kort is.
Vol verwachting klopten de harten van het publiek… Dat wordt wel duidelijk als Frank Carter & The Rattlesnakes beginnen en het publiek helemaal losgaat. De ex-Gallows frontman laat weer zien hoe energiek hij is door over de schouders van het publiek te lopen, door het te presteren met zijn voeten het plafond te raken en gewoon te schreeuwen als een bezetene. Frank laat horen hoe melodieus en muzikaal een schreeuw toch kan klinken in zijn eigen, onnavolgbare stijl. Voor hen die hem niet beluisterd hebben, Frank weet hardcore te mengen met een vleugje metal, ouderwetse garage rock en blues. Zowat alle favorieten komen voorbij, zoals Juggernaut, Paradise, Fangs.
Als hij zijn prachtige ballad A Beautiful Death inzet en opdraagt aan zijn overleden vader en alle andere dierbaren die iedereen heeft verloren vraagt hij het publiek te gaan zitten. Iedereen luistert meteen en net als ik mocht meemaken in een volle tent bij Jera On Air zorgt dit in deze kleinere zaal wederom voor (minstens zoveel) kippevel. Frank prijst het respect van het publiek en daarna volgt gewoon weer een flinke partij hardcore punk. Het is hoe Frank dergelijke overgangen weet te maken, maar ook zeker hoe hij het publiek daar in weet mee te krijgen wat hem zo’n geweldige artiest maakt.
Bij het toegift mag natuurlijk de enige echte hate-ballad I Hate You niet ontbreken en al snel staat het podium vol fans met Frank mee te zingen.
Wie je het ook zal vragen, iedereen die er bij was deze avond zal je vertellen hoe bijzonder de avond was. Dat is waar Frank Carter intussen voor staat, dat is waarom alle zaaltjes uitverkopen als hij er staat.
Na afloop van het optreden is hij bij de merch stand te vinden en neemt hij rustig de tijd om iedereen de hand te schudden die dat maar wil. En zo laat Frank zien hoe dankbaar hij is voor wat het publiek hem geeft. En het publiek is zonder uitzondering dankbaar voor wat Frank het heeft gegeven.
God Damn + Frank Carter & The Rattlesnakes – Dynamo (Eindhoven) 24/10/2016
560
vorig bericht