Hoogstaande en hoogdravende postrock van het gezelschap God Is An Astronaut. Het ragt, het schuurt en dat alles met een uiterst dynamisch tempo. De drummer slaat er werkelijk heerlijk op los. De bassist doet alles om het tempo nog meer vaart te geven. De elektrische gitaren zingen daar, zoals het hoort, fijntjes maar duidelijk overheen. Soms gaan die gitaren lekker tegen elkaar in, zoals bijvoorbeeld op Spectres. Af en toe zwerft daar het geluid van een piano of synthesizer doorheen. Zeven nummers lang hoor je dat dit Ierse viertal al een flinke tijd muziek maakt. Het zit allemaal stevig en uitdagend in elkaar. Ghost Tapes #10 is zoals het genre eigenlijk voorschrijft voornamelijk een instrumentaal album. Het verveelt echter geen moment. God Is An Astronaut weet namelijk hoe je een nummer spannend opbouwt. Door het soms net even anders aan te pakken, zoals bijvoorbeeld op Barren Trees, blijft de hele plaat spannend. Door de wat zweverige inbreng van zang(klanken) heeft het ineens wat weg van een band als Alcest. Ghost Tapes #10 is een voorbeeld van wat postrock zo aangenaam maakt. Het is eigenzinnig, maar vooral een rollercoaster van instrumentaal geweld. De prima productie zorgt ervoor dat zelfs bij de meest scheurende stukken het behapbaar blijft. Dat de drummer uiterst strak het ritme blijft bepalen helpt om het toegankelijk te houden. Prima plaat van een stel gedreven rasmuzikanten.
God Is An Astronaut
God Is An Astronaut – Ghost Tapes #10
296