Gods Monkey – Room For A Pony

Het debuutalbum van Gods Monkey is realiteit geworden. Na het uitbrengen en het succes van hun demo wisten ze Theo van Rock(Henry Rollins en Peter Pan Speedrock) zo ver te krijgen dat hij achter de knoppen ging zitten bij het opnemen van Room For A Pony. In negen nummers laten de heren horen dat ze weten hoe ze muziek moeten maken. Niet dat het allemaal vernieuwend klinkt, maar de nummers hebben wel een degelijke kop en een staart. Het eerste nummer Stick It grooved al lekker weg waarbij de zang van Stephan lekker mee klinkt. Het nummer klinkt meteen vertrouwd en dat biedt voor mij perspectief. The Duck begint kabbelend om daarna in een eruptie die eend te verschalken. Verderop kom ik The Runner tegen. Dit nummer kenmerkt zich door een stevig gitaargeluid waarbij er een ruime krachtvariatie is, wat het nummer levendig houdt. De gitaarlijn doet me een beetje denken aan één van mijn favoriete nummers van The Cult: The Phoenix. As I is betoverend, meeslepend en neemt me in gedachten mee terug naar bijvoorbeeld het geluid van de Red Guitars in de tachtiger jaren. Absoluut geen kopie, maar de emotionele sfeer in het nummer brengt blijkbaar dingen bij me naar boven die ik vergeten scheen te zijn. Ride With The Enemy, Big Lie en Hit me gaan verder in een portie rockmuziek. Wederom nummers met een duidelijke opbouw. Slotnummer Go is niet mijn favoriet. Helaas klinkt het einde van de cd voor mij een beetje eenvoudig. Maar met 8 van de 9 nummers die ik wel lekker vindt klinken, is de debuut cd van Gods Monkey zeker niet onverdienstelijk en ben ik toch wel heel blij met dit Nederlandse product.