Sully Erna – La Madeleine (Brussel, België) – 14-09-2017

Godsmack werkt aan een nieuw album dat deze winter wordt opgenomen. De Amerikaanse band wil in januari 2018 al een eerste single uithebben en tegen april moet dan het hele album volgen. Die verlossende woorden sprak Godsmack-zanger Sully Erna ergens aan het eind van zijn solo-optreden in zaal La Madeleine in Brussel. België staat ook al zeker op de agenda voor de volgende Godsmack-tournee. In Nederland zal hij vast wel hetzelfde aangekondigd hebben.
 
Sully Erna is al aan zijn tweede solo-album toe, maar het loopt niet echt storm voor zijn nochtans fijne muziek. La Madeleine is een kleine, maar gezellige zaal in hartje Brussel en die had nog merkelijk capaciteit over. Meer dan 200 toeschouwers zullen er niet geweest zijn. Het helpt ook niet dat de uitbaters van de zaal vooral Franstalige acts programmeren, zodat hun concertagenda nauwelijks te vinden is op Nederlandstalige media. Maar daar wordt aan gewerkt. Wat ook al niet hielp: er was een (nog naamloze) support act aangekondigd, maar dat bleek niet veel meer dan een DJ te zijn. En nog niet eens goeie. Hij gaf er dan ook al snel de brui aan, zodat Sully Erna vroeger dan gepland het podium op kon. Bijna een kwart van de aanwezigen had een Godsmack-shirt aan en zij werden op hun wenken bediend, al moesten ze daarvoor wachten tot het einde van het concert.
 
Sully Erna had als begeleidingsband enkele vaste waarden mee die al te horen waren op zijn solo-albums: achtergrondzangeres Lisa Guyer, gitarist Tim Theriault en drummer David Stefanelli. Ze kwamen het podium opgewandeld op de tonen van Sympathy For The Devil van The Rolling Stones en speelden die iconische song dan live verder. Erna was ondanks de bescheiden opkomst in een goede luim en bedankte het publiek uitvoerig.
 
Hij zette de set in met Avalon, de titeltrack van zijn eerste solo-album, om daarna telkens te wisselen met tracks uit het tweede album, Hometown Life. Uit Avalon had hij voor de Brusselse fans o.m. Seven Years, Sinner’s Prayer, My Light en Eyes Of A Child in petto. Uit Hometown Life speelde hij o.m. Take All Of Me, Blue Skies, Don’t Comfort Me, Hometown Life en Falling To Black. Bij die laatste song werden beelden van recent overleden rock- en popiconen geprojecteerd, wat bij het publiek wel een en ander losmaakte.
Voor de Godsmack-fans waren er een drietal songs, waarbij vooral een verschroeiende versie van The Departed opviel (naast – gokken we Running Blind en Touche). Met het voor dit concert harde gitaarwerk en solo’s viel het nummer zelfs wat uit de toon. Tot dan was het publiek stilaan vertrouwd geraakt met de pop/rock-variant van de Godsmack-zanger en meegegaan in zijn verhalen over familie en waarden, het belang van goeie vrienden, …  Het klopte tot dan ook helemaal met de muzikale aanpak, met veel aandacht voor akoestische gitaren, piano, blokfluit, maraca’s, djembe, … alleen sommige melodieën van het solowerk herinnerden vaag aan het geluid van Godsmack.
 
Maar voor het publiek maakte het niet uit. Zij kregen waarvoor ze gekomen waren. In de bisronde smeedde Sully Erna, na Until Then uit Avalon, nog Dream On van Aerosmith aan Hey Jude van The Beatles. Het publiek bleef meezingen tot de band al lang in de kleedkamer zat. Voor de fans kan 2018 niet snel genoeg komen.