Dit is het laatste album van deze populaire Amerikaanse band die in eigen land meer top tien hits wist te scoren dan Foo Fighters. En met laatste bedoel ik niet alleen ‘’laatste nieuwe’’. De band heeft besloten weliswaar niet te stoppen als live act, maar geen nieuwe albums meer uit te brengen. Met het grote aantal aan succesnummers in hun zak achten ze dat niet meer nodig en kunnen ze simpelweg brood op de plank krijgen door live op te treden.
Het is dan ook niet verrassend dat er weinig vernieuwing te horen is op het album. Het is meer een bundeling van het geluid van alle voorafgaande albums. Zie het als een greatest hits album maar dan met nieuwe nummers.
Nummers als het politiek geladen Red White And Blue en Surrender zijn als vanouds ontzettend catchy. What About Me heeft een bijna (pop)punk-achtige energie. Truth is een niet geslaagde, wat jankerige ballad, het tevens ingetogenere Growing Old is wat dat betreft geslaagder. You And I, Hells’s Not Dead , Best Of Times en Soul On Fire laten perfect horen wat een lekkere klankkleur de gitaren van deze band kunnen hebben. Let’s Go belicht de meer bluesy kant van de band. Afsluiter en titelsong Light Up The Sky sluit het album waardig af door vocalist Sully’s vocale bereik flink te etaleren.
Een waardige afsluiter van de discografie van de band.