In een uitverkochte zaal zien de bezoekers een energieke en enthousiaste band spelen, geen spoortje van vermoeidheid is er te zien. In het jaar dat de band het vijftigjarig jubileum viert met een groots concert in de Ziggodome in december, is dit een mooie opmaat voor wat er komen gaat. Geen uitgebluste band die op de automatische piloot speelt, maar vol overgave een show in gaan om het publiek mee te krijgen. Dat duurde wel wat lang in Hoogeveen, het publiek bleef liever zitten, maar uiteindelijk stond dan toch (bijna) de hele zaal te dansen op de muziek. De nummer 1 single uit 1970 Back Home was het openingsnummer, gevolgd door jaren zestig klassiekers Sound Of The Screaming Day, In My House en Another 45 miles. Goede zangpartijen van George Kooymans tonen maar weer aan dat het goed is dat er een deel van het repertoire door hem gezongen wordt.
Hay geint met het publiek, Gerritsen stort zich vol overgave op de bas- en pianopartijen en op de achtergrond roffelt Zuiderwijk op zijn drumstel of hangt de pias uit. Er hangt een vrolijke sfeer op het podium en dat komt het concert zeker ten goede. Nummers als Mad Love’s Coming, Just Like Vince Taylor, Jangalene (met een lange drumsolo van Zuiderwijk) en Radar Love worden lekker lang uitgesponnen.
.
Na de pauze start de band met twee nummers van het laatste studio album Tits’n Ass, , This Love en What Do I Know About Love. Hierna volgen nummers als Weekend Love, Lost And Found, Vanilla Queen, The Devil Made Me Do It, When The Lady Smiles en Twilight Zone. De gitaarpartijen van Kooymans zijn fenomenaal en het is fantastisch om te zien hoe iemand vol overgave zo op een gitaar kan spelen. Ondertussen laat Zuiderwijk zien dat hij zijn drums niet ontziet, zelfs tijdens een akoestisch concert slaat hij zijn stokken stuk. Tenslotte komt er nog één toegift, I Can’t Sleep Without You.
Hierna is het afgelopen en moeten we aftellen richting 12 december. Het concert Five Zero in de Ziggodome. Dat wordt een feestje!
