Goodbye June – See Where The Night Goes

Goodbye June is er een van de lichting nieuwe bands die aan de noodzaak voor originaliteit minder zwaar tilt dan aan lekkere uitvoeringen en productie van wat ze ten gehore brengen, de categorie van Greta Van Fleet, The Georgia Thunderbolts en Mother Road. See Where The Night Goes is hun derde full-length album.
Goodbye June is een driemansband, bestaande uit de neven Landon Milbourn, Tyler Baker en Brandon Qualkenbush uit de muziekhoofdstad van de VS, Nashville. Live en in de studio wordt de band nog met muzikanten aangevuld. Landon is namelijk de zanger, Tyler de leadgitarist en Brandon de slaggitarist en da’s in dit genre geen hele band.
De belangrijkste invloed is helder: AC/DC. Ze hebben het kunstje helemaal in de vingers, getuige het begin van Three Chords. Ook het titelnummer, Breathe And Attack en Stand And Deliver zijn meer dan een beetje naar de Australische mastodonten te herleiden. Eerlijk is eerlijk, de stem van Landon Milbourne, ergens tussen Brian Johnson, Bon Scott én Led Zeppelin-jaren-Robert Plant vraagt ook om klassieke hardrock met een open geluid. Hoe goed de andere twee óók zijn, die stem is wel een van de betere rockstemmen van de laatste jaren. Dat gezegd zijnde zijn ze op dit album wel nog een stapje verder richting AC/DC opgeschoven als je het vergelijkt met voorganger Community Inn.
Ook op momenten dat ze van het AC/DC-stramien afstappen, zoals in Baby, I’m Back of Nothing, blijft de swagger gelukkig met bak-ken aanwezig. De lakmoesproef zit ‘m bij albums als deze vaak in de ballad. In What I Need, met aanvankelijk piano, een beetje gitaar en bas en een heleboel Milbourn en halverwege een Guns N’Rosiaanse overgang naar een moddervette rockballad én gospelkoorzang, laten ze horen ook dat aspect helemaal in de vingers te hebben.
Bands die een andere act helemaal kopiëren, daar heb ik niet zoveel mee. Het kan heel knap zijn, maar als je dan ook gewoon voor het origineel kunt gaan zie ik het nut niet zo. Goodbye June heeft precies genoeg eigenheid om te maken dat ik naast die originelen ook dit album blijf opzetten. Als ze niet nóg verder de AC/DC-hoek inschuiven dan kunnen we de komende jaren nog veel plezier aan Goodbye June gaan beleven.
Dit jaar zullen ze hun opwachting maken op het Bospop Festival in Weert, op zondag met ook nog Robert Jon & The Wreck, Beth Hart, Walter Trout, The Allman Betts Band en Seasick Steve.

Goodbye June website