Hoewel het een maand te vroeg was om de wind door de bomen te horen razen, gaf het weer daar
geen gehoor aan. In plaats van pakjes en lekkers wordt deze avond muziek en show verwacht. Een
klein half uurtje voor het openen van de deuren van de Boerderij in Zoetermeer staan we te schuilen
voor de wind en regen. Gelukkig niet alleen want de eerste fans staan al klaar, hoewel er van drukte
absoluut niet te spreken is. Stipt op tijd gaan de deuren open en kunnen we naar binnen. Na het
ophangen van de jas en het halen van een drankje staan we vooraan bij het podium te wachten op
de eerste band van de avond, Psycholies.
Mooi op tijd begint het Italiaanse trio aan hun setlist. Het eerste wat opvalt aan de band is dat een
drummer ontbreekt. De band bestaat uit een zanger, bassist en gitarist. Op de band is dan een
drumcomputer te horen. Dit geeft een bepaalde stijl, iets waar ik persoonlijk niet voor zou kiezen.
Echter valt niet te ontkennen dat het bij de muziek die deze heren maken past. Het tweede wat
opvalt is dat de zanger een Italiaanse broer van Till Lindemann (Rammstein) had kunnen zijn. Hier
houden de vergelijkingen nog niet op. Qua muziek brengt Psycholies een mix van Rammstein,
Marilyn Manson en zelfs een vleugje Depeche Mode. Dit weten ze echter wel eigen te maken
waardoor je niet het gevoel hebt dat je naar een coverband aan het luisteren bent. De band brengt
met gepaste trots het nummer Take Me Back ten gehore. Hierover vertelt de zanger dat het
opgenomen is samen met de zanger van Lord of the Lost. Hoewel deze feature live ontbreekt, krijgt
het publiek wel een gastperformance van de crew van de Boerderij te zien. Als er drinken op het
podium omvalt, moet dit natuurlijk wel opgeruimd worden. Dit is geen afleiding van de muziek en
leidt de band verder ook niet af. Je merkt wel dat het de eerste show van de tour is, aangezien de
band nog een beetje los moet komen. Dit lukt aardig tijdens Jenny in the Hole of Sorrow. Uiteindelijk
gaat zelfs het jasje van de zanger uit. Het publiek is nog niet in grote getalen aanwezig, maar de
aanwezige fans staan rustig van de muziek te genieten. Hierbij kan wel vermeld worden dat
Psycholies geen feest band is waardoor de wat lagere energie in de zaal niet negatief aanvoelt.
Mogelijk is het publiek zich rustig aan het opwarmen voor de andere twee bands van de avond.
Na Psycholies is het tijd voor King Satan om het publiek te vermaken. Zodra de band begint is
duidelijk dat er nog wat gesleutel nodig is om het geluid goed de zaal in te krijgen. Tijdens het eerste
nummer is de zang bijna niet te horen. Dit wordt gelukkig vrij snel bijgesteld waardoor het de rest
van de show niet beïnvloedt. Het Finse kwintet brengt een orkaan van muziek van buiten de zaal
naar binnen. Aan alles is te zien dat ze met één doel naar Nederland zijn gekomen en dat is om een
feestje te bouwen. Voor de mensen die King Satan niet kennen, denk aan een Industrial metal band
met speed op. Om toch een vergelijking te verzinnen kwamen sommige nummers aardig in de buurt
van een mix tussen Ministry en The Prodigy, beide op steroïden. Het was voor de band de eerste keer
om in Nederland te spelen en de zanger lijkt te hebben geoefend op zijn uitspraak van Zoetermeer.
Hier was bijzonder weinig op aan te merken. Wat later in de set lijkt er een heuse disco-invloed in de
muziek terug te vinden. Dit laat het publiek dan ook niet onberoerd en de eerste danspasjes sieren
de vloer naast het heen en weer gedein in een matig gevulde zaal. Dit laatste is jammer om te zien,
de zaal is immers nog niet volgelopen. De lege ruimtes worden echter wel opgevuld door vrolijk
publiek wat hier en daar zelfs mee staat te zingen en schreeuwen. Dit laatste wordt ook hier en daar
door de toetseniste gedaan die tevens als zangeres dienst doet in een paar nummers. Mogelijk door
het geluid was dit niet altijd even goed te horen, maar het viel niet op tussen de muur aan geluid die
op het publiek afgestuwd wordt. Dat de band voldoende energie heeft is ook te merken als de
drummer halverwege het nummer Satanized op staat en het nummer verder staand uit weet te drummen. Voor het laatste nummer The Killing of God, gaat hij nog wel even zitten. Met deze
waardige afsluiter is het enkel wachten op de afsluiter van de avond: Gothminister
Gelukkig voor de band loopt de zaal nog iets voller. Er valt inmiddels te spreken van een half gevulde
zaal. Dit biedt iedereen wel de mogelijkheid om met wat ruimte om zich heen van de muziek te gaan
genieten. Dat Gothminister een show neer gaat zetten is al snel duidelijk als het podium volledig
omgebouwd is. De microfoonstandaard heeft een heus skelet van een monster met rood opgelichte
ogen, de linkerkant van het podium heeft een gargoyle-achtig monster en de rechterkant wordt
versierd met een gekruisigd monster met een kroon op. De opening van de show is niet anders te
omschrijven dan episch. Onder mysterieuze muziek komt de band het podium op. Hierbij worden ze
vergezeld door twee in het zwart geklede figuren met een zwaard dit voor het drumpodium gaan
staan. Deze twee figuren verlaten na het eerste nummer Pandemonium het podium weer. Net als
Psycholies en King Satan is bij Gothminister te merken dat dit de eerste show van de tour is. Hier en
daar zie je technische mankementen die op het podium opgelost worden. Als toeschouwer merk je
hier in de muziek gelukkig weinig van. Door de hele show heen zitten verschillende monsters die het
podium betreden. Hier is ook interactie te zien met de band en het publiek. Zo verslaat de zanger een
soort zombie, wordt even later een soort weerwolf puppy als handpop door de zanger het podium
opgedragen en betreedt een weerwolf het podium om deze puppy van de zanger af te pakken. Het
publiek kan deze visuele afleidingen goed waarderen en het is belangrijk om te vermelden dat dit
geen afbreuk doet aan de muziek. Dit staat werkelijk als een huis en het publiek gaat overal goed in
mee. Na Star verlaat de band het podium en worden ze onder luid gejoel weer het podium terug op
ontvangen.
De band begint aan Utopia en al snel lijkt dat dit geen toegift, maar eerder een tweede
deel van de show te zijn. Dit blijkt uit het feit dat na Utopia onder andere ook Taking Over, I Am The
Devil, The Sun en This Is Your Darkness gespeeld worden. Na de laatstgenoemde verlaat de band
wederom het podium. Nu is het tijd voor het publiek om de gebruikelijke “we want more” te
scanderen. Daar Gothminister een Duitse band is, wordt dan ook de “zugabe” luidkeels richting het
podium geroepen. Dit is niet aan dovemans oren gericht en de band komt terug het podium op met
het nummer Angel. Er mag nu gerust gesproken worden over een goed feestje in de zaal en naast het
meezingen wordt er ook volop gedanst, gesprongen en anderzijds meebewogen op de muziek.
Hoewel een toegift vaak uit twee nummers bestaat, heeft Gothminister nog ruimte voor vijf
nummers. Doordat de band tweemaal het podium af geweest is, voelt het optreden hierdoor wel wat
lang. Het kan een beetje vergeleken worden met een wandeling van een uur waarna er na een half
uur gezegd wordt dat je er bijna bent. Wie hier totaal geen probleem mee heeft is merendeel van het
publiek, waaronder yours truly. Na Liar wordt dan toch echt aangekondigd dat de band nog één
nummer zal spelen en onder luid protest van een publiek wat toch echt wil dat Gothminister nog wat
langer blijft, starten de eerste noten van Battle Of The Underworlds. Tijdens dit nummer wordt nog
eenmaal alles uit de kast getrokken door de band. De zanger heeft laser lampjes in zijn
handschoenen en gaat het gevecht aan met een zombie reus. Deze ronde is zijn gekozen wapen een
rook pistool waarmee de reus uiteindelijk verslagen wordt. Het publiek krijgt ook nog een paar keer
een lading rook over zich heen, wat een tof effect geeft met alle lichten.
Na het afscheid van de band is het tijd om het geweld buiten weer op te zoeken. Hoewel de storm
Ciarán buiten nog altijd flink huis weet te houden, voelt het nu toch iets minder heftig na deze avond
vol muzikaal geweld. Een toffe ervaring om op terug te kijken!
Foto’s: Evy Wisse