Gelukkig is op Bang het typische Gotthard geluid in veel nummers weer teruggekeerd al moet er wel direct bij vermeld worden dat Maeder gewoon een minder aansprekend stemgeluid heeft dan Lee. Daar kan hij natuurlijk niks aan doen en de vergelijkingen met Lee moeten vanaf nu dan ook maar direct stoppen. Het is nou eenmaal niet anders. Bang is in ieder geval weer een stap in de goede richting.
Er is gekozen om een stuk steviger voor de dag te komen dan op Firebirth. De band rockt er weer lekker ouderwets op los in nummers als Get up ‘n’ move on, My belief, Red on a sleeve en het lekkere Mr ticket man. Stuk voor stuk songs met een kop en een staart, een lekker refrein en prima gitaarwerk. Het titelnummer is ook niet verkeerd al gooit het refrein wel de nodige roet in het eten. De eerste single Feel what I feel is zeker een van de hoogtepunten van dit album. Echt een typische catchy Gotthard song. Natuurlijk staan er ook een aantal rustpuntjes op. C’est la vie en Maybe (een duet met zangeres Melody Tibbits) voegen echter weinig toe aan het al bestaande Gotthard repertoire en zijn gewoon niet zo bijzonder. Het afsluitende Thank you is met ruim tien minuten het langste nummer uit de Gotthard geschiedenis. Opgedragen aan de overleden moeder van gitarist Leo Leoni. Muzikaal gezien een prima stukje muziek maar door een nogal hoog zoetsappigheid gehalte is het af en toe net alsof je naar Robbie Williams zit te luisteren.
Maar al met al is Bang een prima album waarmee Gotthard fans blij zullen zijn. De productie is uitstekend en de melodieuze rockers uit Zwitserland laten nog altijd horen dat er rekening met ze gehouden moet worden.