Gotthard – Firebirth

Firebirth is het eerste Gotthard album met nieuwe zanger Nic Maeder die de zware taak heeft om Steve Lee te vervangen die bij een tragisch ongeluk om het leven kwam. Ik denk echter niet dat de overige bandleden er ook maar een moment over hebben getwijfeld door te gaan zonder Lee. Het zou ook zonde zijn geweest als de heren het bijltje erbij neer hadden gelegd want Firebirth bewijst dat Gotthard ook zonder Lee bestaansrecht heeft.
Gelukkig heeft de band met Maeder gekozen voor een zanger met een eigen sound en niet voor iemand met hetzelfde stemgeluid als Lee. Er zijn wel een paar gelijkenissen maar dat komt ook omdat de muziek van Gotthard  dat nou eenmaal met zich meebrengt. Tevens klinkt dit nieuwe album muzikaal zeer gedreven en hebben de meeste nummers een heerlijk stuwend ritme waarbij het moeilijk is stil te blijven zitten. Vooral de eerste helft van Firebirth is ijzersterk met Starlight (een van de beste Gotthard nummers ooit gemaakt), Give me real, Remember it’s me en Fight.
Ook Yippie aye yay klink lekker weg maar is alleen het refrein (zoals de titel al doet vermoeden) een beetje te simpel. Met het akoestische Tell me en de ballad Shine nemen de heren wat gas terug om daarna met The story is over, Right on, S.O.S., Take it all back en I can weer te knallen. Ondanks dat deze nummers wel de typische Gotthard sound hebben halen ze het kwalitatief niet bij de eerste helft van het album. Het akoestische Where are you is overduidelijk gericht aan Lee en is een mooi einde van een uitstekend album dat mij meer kan bekoren dan het laatste studioalbum Need to believe uit 2009, al zal het niveau van het geweldige Lipservice (2005) wel nooit meer gehaald worden.