Op het jaarlijkse Frontiers Festival presenteert het Italiaanse label een keur aan AOR- en poprockartiesten uit eigen stal. Soms bandjes die met moeite de middelmaat overstijgen, soms projecten die nooit aan toeren toekomen en een enkele keer een van de grote namen op het label. Graham Bonnet hoort wat mij betreft bij de laatste categorie.
Laten we wel zijn, de man heeft met Rainbow, MSG, Alcatrazz, Forcefield en Impelliteri een discografie waar de meeste zangers alleen maar van durven dromen. Dat hij door wangedrag regelmatig slechts kort van bands uitmaakte, is een detail.
In 2015 kwamen er berichten dat hij met een eigen band in de studio zat. Dat resulteerde in The Book, een album dat eind 2016 verscheen, voorzien van een bonus-cd met nieuwe versies van allerlei klassiekers uit zijn oeuvre. Dit concert vond echter een paar maanden eerder plaats en bevat daarom geen enkele track van het nieuwe werk op The Book.
Is dat erg? Welnee. Omdat Bonnet vaak al de band uitgetrapt was voordat er een livealbum opgenomen was zijn er weinig liveopnamen met die klassiekers. Nu staan er maar liefst vijftien bij elkaar, van Rainbow (Eyes Of The World, All Night Long, Since You Been Gone, Lost In Hollywood), MSG (Desert Song, Dancer, Assault Attack), Alcatrazz met Malmsteen (Suffer Me, Jet To Jet, Island In The Sun), Alcatrazz met Vai (God Blessed Video, Will You Be Home Tonight), Impelliteri (Stand In Line), aangevuld met de twee bekendste tracks uit zijn solo-oeuvre, S.O.S. en Night Games. Met de originelen zou dat een dijk van een verzamelaar zijn.
Live blijkt Bonnet na al die jaren nog steeds over een stevig stemgeluid te beschikken, waarmee hij de originelen recht kan doen. De band bestond op het moment van het festival uit Bonnet, Alcatrazz-toetsenist Jimmy Waldo, meesterdrummer Mark Zonder (Fates Warning, Slavior), bassiste Beth-Ami Heavenstone en de Braziliaanse gitarist Conrado Pesinato. Pesinato blijkt het materiaal live prima aan te kunnen. Doe het maar eens, een concert geven waar je de partijen van Blackmore, Schenker, Malmsteen, Vai en Impelliteri moet vertolken. Hij doet het, en met overtuiging. Zonder en Pescinato hebben sindsdien de band verlaten – Pescinato werd opgevolgd door weer zo’n blast from the past, Joey Tafolla – maar op Live… Here Comes The Night zorgen ze met de band nog voor alleszins smakelijke versies van het puikje van Bonnet’s carrière.
De cd gaat standaard vergezeld van een dvd. Nou ben ik daar toch al niet zo’n liefhebber van, maar in dit geval is het beeld nogal donker, wat het kijkplezier niet ten goede komt. En nog vreemder: toetsenist Jimmy Waldo wordt bij de introducties niet genoemd en is ook nergens te bekennen. Hij staat in het boekje wel als bandlid genoemd en zijn spel is wel degelijk te horen. Zouden zijn toetsen gewoon uit een doosje komen? En hoeveel komt er dan nog meer uit dat doosje…?
Nou ja, niet teveel over nadenken, dan is Live… Here Comes The Night gewoon een hele fijne plaat, met meer klassiekers dan een doorsnee verzamelaar.
Graham Bonnet Band website
Graham Bonnet Band – Live… Here Comes The Night
355
vorig bericht