Graham Bonnet Band – The Book

In 1980 werd Graham Bonnet door Ritchie Blackmore gekozen als opvolger van Ronnie James Dio in Rainbow. Dat was een verrassing, want Bonnet was eigenlijk een rhythm and blues-zanger en had met zijn korte kapsel ook niet de looks van een hardrocker. Het was het begin van een carrière met een paar pieken en vele dalen.
Bonnet eigenwijs noemen was destijds een understatement. Hij was soms volkomen onhandelbaar, met als gevolg dat hij bij de Michael Schenker Group bijvoorbeeld na het eerste het beste concert alweer ontslagen werd. Zijn eigen project Alcatrazz hield het nog drie albums vol – maar wel met drie verschillende gitaristen: Yngwie Malmsteen, Steve Vai en Danny Johnson -, met Forcefield maakte hij twee platen, hij zong twee keer bij Impelliteri – met veertien jaar ertussen – en hij bracht soloalbums uit die na Line-Up uit 1981 echter weinig meer deden. Kortom: wat een mooie carrière had kunnen zijn werd een loopbaan vol zelfveroorzaakte hobbels en hindernissen.
En toen was daar ineens het bericht dat Frontiers hem had opgepikt voor een album, The Book, met zijn eigen Graham Bonnet Band. De gitarist en bassiste Conrado Pesinato en Beth-Ami Heavenstone werkten eerder al incidenteel met Bonnet. Daarnaast zijn er twee oudgedienden te horen op toetsen en drums, Alcatrazz-collega Jimmy Waldo en Fates Warnning/Slavior’s meesterdrummer Mark Zonder.
Het eerste dat opvalt is dat de tijd en de uitspattingen geen vat gehad lijken te hebben gehad op de stem van Bonnet. Hij heeft nog steeds dezelfde krachtige stem met een rauw randje. Muzikaal had Bonnet al aangekondigd dicht bij zijn werk met Rainbow, Michael Schenker Group en Alcatrazz te blijven en dat is daadwerkelijk het geval. Het is steevast naar pop neigende hardrock met sterke hooks en melodieën.
Pesinato is geen Blackmore, Schenker, Malmsteen of Vai en hij probeert gelukkig ook niet te doen alsof. Dat neemt niet weg dat hij alleszins aangenaam gitaarwerk laat horen, zonder te overdrijven. En dat laatste is óók een kwaliteit, zeker bij dit genre. “Rider” is vooral een galmer, dus is Pesinato daarin terughoudend, op de solo na. “Dead Man Walking” is juist veel meer een up-tempo rocker en daar neemt hij wel de ruimte. Een mooie mengvorm is te horen in “Where Were You”. Het materiaal past Bonnet perfect, zonder dat er nu meteen enorme uitschieters tussen zitten. Missers zijn er echter óók niet en per saldo levert het een rockplaat op die tot het einde toe lekker blijft.
The Book komt met een extra cd vol opnieuw opgenomen werk uit Bonnets verleden. Meestal houd ik bij zulke cd’s mijn hart vast voor het resultaat, maar hier zijn het prima versies. Je kunt het wel een best-of noemen met niet minder dan zestien tracks, waaronder “All Night Long” en “Since You Been Gone” (Rainbow), “Night Games” en “S.O.S.” (van het soloalbum Line-Up), “Assault Attack” en “Dancer” (Michael Schenker Group) en “Hiroshima Mon Amour” (Alcatrazz).
Platenlabel Frontiers is goed in het opduikelen van grote acts van weleer en die weer nieuw werk laten uitbrengen. Het is altijd weer even afwachten of het een nostalgiedingetje wordt of gewoon een goede plaat. Voor The Book is beide van toepassing: het is fijn Bonnet weer te horen en het is gewoon een prima plaat geworden ook nog. Die bonus-cd is leuk, maar The Book is op zichzelf al meer dan geslaagd.

Graham Bonnet Band website