Met hun live optreden op Helldorado vorig jaar, hebben ze me compleet kunnen overtuigen; de twee eerste elpees en een EP staan inmiddels in de kast, en worden er regelmatig uitgehaald om gedraaid te worden. Naar deze nieuwe plaat heb ik dan ook best een beetje uitgekeken.
Zoals de destijds de aankleding van het podium en ook de albumhoezen al doen vermoeden, heeft deze band iets met occultisme, iets wat voor mij een ver van mijn bed show is, maar de muziek van deze gasten is (live en op plaat) gewoon verschrikkelijk goed. Voor wie de band nog niet kent; dit is een mix van Black Sabbath, Deep Purple, Saint Vitus, een heel klein beetje Jethro Tull en onze eigen Ekseption en Focus (zonder blaasinstrumenten), samengevoegd en werelds uitgevoerd in een moderne retro-doom-saus.
Nu doet doom ook vaak aan een traag tempo denken, maar dit kan zowel voortslepend zwaar als behoorlijk up-tempo vertolkt worden. Doom is in deze zin meer het hoge Black Sabbath gehalte en de mythologische en occulte thema’s die de band in zijn nummers verwerkt. De kunstige album hoezen (linosnede?) zijn trouwens van de hand van Richard Wells.
Een achttal nummers (en een intro) op deze derde langspeler; allemaal klasse werkstukjes en geen enkele kan het predicaat “vuller” verdienen. Toch even een paar nummers er uit pikken: de plaat vangt aan met een uitermate passend intro, gevolgd door een direct meeslepend Forest Church. Let eens op de details van de riff met die heerlijke losse hogere nootjes, de hooks, de pakkende melodielijnen en fantastische leadgitaar. Mountain Throne heeft een daadwerkelijk majestueuze groove; geweldig! Maxine met die aanstekelijke drive en hooks, oorwurm mellotron deuntje en een behoorlijke hit potentie (ja, serieus). Het bij aanvang loodzware Black Sabbath-achtige One For Sorrow heeft een geweldig arrangement met verbazingwekkende overgangen en melodieuze passages. Ook een rustpuntje kan gevonden worden in het sferische Song Of The Stones en bij de afsluiter Oceans Of Time denk je bijna in soort rock-opera te zitten, met overigens (wederom) fenomenale gitaarpartijen; kippenvel! Green Lung heeft mijn verwachtingen meer dan waargemaakt. Ik heb nu alweer zin om ze weer live te gaan bekijken.