Voor de deur van Dynamo staat een heus draaiorgel. Dat zet alvast de toon voor de maffe kermis die binnen te wachten staat. Binnen is het feestelijk aangekleed met vlaggetjes, er staat een suikerspin machine, een boksbal en bij het naar binnen lopen door een houten poortje krijg ik een loterij ticket aangereikt. Waarna een als boom verkleed persoon me ontzettend laat schrikken. Nee, dit is geen doorsnee metalfestival.
De eerste band is een opwarmertje. Het meest toegankelijke wat ik die dag zal zien ook. Onetwothreefour speelt niet onverdienstelijk covers van the Ramones en houden er het gaspedaal, zoals hun voorbeelden, er de hele show op. Als de frontman een feesthoedje aangereikt krijgt uit het publiek is het feest helemaal geopend.
De volgende band is de Russische goregrind formatie Inopexia. De frontman draagt een Mexicaans masker en het gegorgel wat hij produceert, de sound van de gitaren en bas zijn zelfs voor grindliefhebbers zwaar te verteren. De enig vorm van melodie die te herkennen is komt van de drummer. De act is ook opvallend snel afgelopen. Heel rauwig lijkt het publiek niet.
Vervolgens aanschouw ik in de atrium Johnny Bockworst. Aangekondigd als de zoon van een slager verschijnt de ster van de show op het podium met een opvallend baardje en zonnebril. Er worden bockworsten uitgedeeld, waarvan sommige exemplaren door de lucht vliegen. Zijn opener, Bier & Bockworst, denk schlager 2.0, heeft een hitpotentie waar de Snollebollekes bang van zouden worden. Met een pakkend refrein is het een garantie voor meezingende fans. Perfect tip voor feesten en partijen, die Johnny.
Nasty Face op het hoofdpodium is weer wat meer van wat je op een grindcore festival verwacht. Daar zijn dan ook de eerste pits en stagedivers te zien. Brute, snelle grindcore.
Teethgrinder uit Nederland heeft een redelijke fanschare en een hoop merchandise meegenomen. Dat weet zich prima te vertalen in het enthousiasme van het publiek. Ik zie dan ook met ware doodsverachting menig stagediver zich het publiek in lanceren. Wellicht wat toegankelijker dan Nasty Face gaan hier de hoofden in het publiek flink op en neer. Er wordt gespeeld met een power en agressie die je wegblaast.
In het Atrium is dan weer zo’n vreemde eend in de bijt te vinden die zich moeilijk laat omschrijven, Harry Merry. Vol overgave brengt dit gezet heerschap met zwarte pruik zijn door niet altijd even zuiver gezongen ondersteunde synthesizer klanken. Toch zijn enkele nummers best catchy. Dit is muziek zonder labels, pretenties… maar wellicht na vandaag toch twee of drie nieuwe fans?
Korpse brengt grind met een brutal slamming death metal inslag. Dat wil zeggen een lage sound die letterlijk je broekspijpen doet trillen. Wat zijn die gasten goed in wat ze doen. Met een frontman die een kracht uitstraalt waar Omo Power zijn meerdere aan moet erkennen en een portie brute songs is dit voor mij het muzikale hoogtepunt van de dag. Niet vies van wat publieks participatie mag het publiek dan ook gerust het podium opkomen om helemaal los te gaan. Wall of death, circle pit, alles komt daarnaast voor het podium voorbij. Indrukwekkend.
Wormrot komt uit Singapore. En zoals alle Aziatische bands die ik de afgelopen tijd zag maken ze die dankbare indruk op het podium die ze zo groot maakt. Ze hebben hard moeten werken om te komen waar ze zijn en dat straalt af in de energie die ze geven. Helaas moet de set kort worden afgebroken omdat een stagediver van het podium springt zonder dat er iemand is om hem op te vangen. Vocalist Arif roept snel om hulp en het publiek reageert adequaat op de hulpactie. Als de show weer verder kan is Arif duidelijk oprecht geschrokken en bezorgd maar weet de show toch tot een goed einde te brengen met hun spetterende grindcore.
Over spetterend gesproken. Over de laatste act in het Atrium, Jean-Louis Costes kunnen beter niet teveel woorden vuil gemaakt worden. Net na de uitslag van de loterij tref ik een halfnaakte man aan met een voorgebonden dildo en lingerie aan. Met een totaal onbegrijpelijke act, performance art heet dat geloof ik weet hij het grindcore publiek (toch wel wat gewend) te shockeren. Hij doet iets met een boor en een babypop, een slinger van vagina’s en uiteindelijk loopt er poep uit hem. Hoe zegt Juf Ank dat? Niet raar maar bijzonder?
Grindhoven. Uniek. Maf. Maar vooral met een grote groep gezellig mensen die graag een feestje bouwen en open staan voor elkaar. Genieten.
Grindhoven 2019 – Dynamo (Eindhoven) 30/03/2019
765
vorig bericht