Guano Apes: We hebben wat te gekke plannen voor de toekomst.

Ze zeggen wel eens dat het makkelijker is als band om weg te blijven na een split dan terug te komen. Als één band bewijst dat ze het nog steeds in zich hebben, na een split, dan zijn het wel de uit Duitsland afkomstige Guano Apes. De hoogste tijd dus voor een interview om het één en ander toe te kunnen lichten op onze vragen.
Op 05/02/2012 komt Guano Apes voor een exclusieve show naar Nederland en nog wel naar 013 in Tilburg. Voor aanvang van het concert had ik een gesprek met drummer Dennis Poschwatta over het nieuwe album, de nieuwe looks en veel meer.
Als eerste welkom terug als the “Apes” en voor het doen van het interview. Vertel me alsjeblieft eens, hoe is het om weer samen te zijn na een pauze van een aantal jaar?
Voor ons voelt het heel normaal en goed omdat we de kans hadden om een nieuwe band op te richten. Na de split hadden we een hoop moeilijkheden. Niet op muziek gebied maar meer op zakelijk gebied, dus we hadden het idee dat we nooit meer samen muziek zouden maken of zaken zouden doen. In 2009 besloten we om opnieuw te beginnen met het spelen van live shows. We gaven op dat moment zakelijk er geen ene malle moer om, we besloten gewoon te gaan voor het spelen. Na dat jaar besloten we om een album te gaan maken, dat hebben we dus in 2010 gedaan. Productie en dergelijke was ook in 2010, de release was in 2011. Nu voelt het veel beter met deze achtergrond. We weten waar we in het verleden de band mee vernield hebben en dat proberen we nu te voorkomen. Het voelt nu ook heel natuurlijk en comfortabel aan om op tour te zijn met deze band.
In 2005 ging de band uit elkaar. Het lijkt erop dat de fans en critici geen comeback verwachtten, mede dankzij het begin van jullie solo carrières. Verwachtten jullie het zelf wel om ooit nog een comeback te maken?
Nee, zeker niet. Stefan kwam met het idee in 2008 omdat we muziek wilden maken en de dingen die we hadden geprobeerd waren nou niet echt succesvol. Maar wat doe je dan, je wil muziek maken maar ook wat geld verdienen om je familie te eten te kunnen geven. Hij besloot om de band terug bij elkaar te willen krijgen. Henning en ik zeiden: ‘leef je uit!’ Hij heeft contact gehad met Sandra en snel daarna zijn we bij elkaar gekomen om wat dingen te bespreken. Toen hebben we besloten dat, om te kijken of er een kans was tot een reünie van de band, we dit zouden moeten uitproberen in de [singlepic id=14663 w=320 h=240 float=left]oefen ruimte. We zijn toen bij elkaar gekomen in de oefen ruimte in 2009 en het klonk gelijk weer zoals in de eerste jaren. Toen was het duidelijk, we moeten dit proberen te doen. Ik denk ook dat het voor een succesvolle band  soms veel gemakkelijker is om geen comeback te maken. Als je dan toch besluit wel een comeback te maken is het veel lastiger omdat je jezelf dan meteen heel erg moet bewijzen. Al helemaal als je dan een nieuw album schrijft. Het is ook een moeilijk proces om terug te komen. De critici lusten je rauw want die denken alleen maar: ‘oeh, vers voer om af te kraken!’ Voor ons was de enige reden om terug bij elkaar te komen de muziek. Er was ook wel een financieel aspect, maar het ging ons toch vooral om de muziek. De journalisten kunnen wat dat betreft schrijven wat ze willen. Ik sta persoonlijk enorm achter wat ik doe: muziek maken.
Wat betreft jullie solo carrières. Hoe staat het daarmee? Zijn ze allemaal over of gebeurt daar nog iets mee?
Voor mezelf, ik had een leuk project met een vriend van me genaamd Tamoto, maar hier ben ik mee gestopt. Daarna hadden we IO, een band met Stefan Henning, mezelf en Charles Simmons als zanger. We hebben daarmee ook veel getoerd hier in Nederland. Het was niet zo succesvol, we deden alles zelf: label, platen maatschappij, publicaties, merchandise, promotie. We zijn nooit met de band gestopt maar we bedachten op een moment dat we toch wat anders moesten gaan doen.
Sandra schrijft volgens mij ook nog steeds eigen werk. Ik schrijf ook nog steeds voor mezelf en ik denk dat Sandra zelf in de toekomst nog wel wat zal uitbrengen. Ik denk dat het voor een band ook wel gezond om je eigen projecten te hebben. Op deze manier hou je wat achter de hand, omdat je niet al je werk gebruikt voor Guano Apes. In het verleden was Guano Apes het enige wat belangrijk was, maar ik heb geleerd dat het veel belangrijker is dat iedereen zijn eigen ding kan doen en zich daar vrij in kan voelen.
Op de album cover en de website hebben jullie als band een kleine make over gehad. Is dit jullie manier om te laten zien dat jullie als band gegroeid zijn in de afgelopen jaren?
Nee, ik denk dat het laat zien hoe we ons nu op ons gemak voelen. Sandra is geen meisje meer dat zich op haar gemak voelt in een capuchon trui en wijde broeken, ze is een vrouw geworden. Het ziet er toch niet uit dat een “oudere” vrouw rondloopt in zo’n outfit? Voor ons mannen is het logisch dat we een pet of muts opzetten, we verliezen al haar (schaterlacht hierbij)
Is er een verschil in chemie tussen jullie als bandleden nu jullie elkaar een tijd niet gezien hebben of hebben jullie nog contact gehouden intussen?
Tussen de jongens hebben we na de break 3 maanden geen contact gehad, daarna zijn we eigenlijk weer gaan repeteren en samen muziek gaan maken. Met Sandra daarentegen hebben we 4,5 jaar geen contact gehad. Ik vond het erg gezond, voor mij zeker aangezien ik ook echt geen contact met haar wilde. Anderzijds wilde zij ook echt geen contact met ons, we dachten daar eigenlijk ook niet aan.
Was het jullie bedoeling om een nieuwe verse start te maken met de band? Jullie klinken nu nogal anders dan op het eerste album.
Natuurlijk,  het is altijd al zo geweest dat we op ieder album weer iets anders klonken dan op het vorige. Het verschil van deze met de rest is denk ik wel iets groter, maar dat komt omdat we behoorlijk zijn opgegroeid intussen en we zijn zelf ook naar andere invloeden qua muziek gaan [singlepic id=14662 w=320 h=240 float=right]luisteren. Aangezien je invloeden veranderen groei  je ook in muziek maken. Het was voor ons dan ook niet logisch om te zeggen van kom, we gaan die ouwe nummers weer maken. Muziek moet  voor ons dan ook uit ons hart komen, of uit je buik, of uit je ballen… het is een gevoel, het moet eerlijk zijn. Als je jezelf gaat “coveren” moet je eigenlijk gewoon in je graf gaan liggen en al helemaal geen comeback of reünie gaan doen. Dit is wat vier mensen doen als ze terugkomen van een split van vijf jaar, dit was de output van dat moment, dit is Guano Apes 2010. We hebben geen idee hoe de Guano Apes in 2012 of 2013 gaan klinken, dat zien we nog wel.
Er is kritiek geweest op jullie nieuwe stijl als band. Jullie hadden een bepaald imago als Guano Apes en nu zijn jullie veranderd en mensen zijn daar niet aan gewend. Wat denk jij hiervan?
Ik geef er helemaal niks om. Dat is het goede van het feit dat we opgegroeid zijn en niet nieuw zijn in deze business. Er zijn altijd wel mensen die iets leuk vinden of juist niet leuk vinden. Het enige vervelende  is als je moet doen wat andere mensen zeggen wat bijvoorbeeld goed voor de band is en je doet dat en het blijkt dan niet te werken. Maar als je alles doet wat je zelf wil doen en je besluit er niets om te geven wat een ander ervan vind, krijg je daar een enorm dikke huid van. Wie geeft er nou wat om wat die critici te melden hebben. Ik verplicht je toch niet naar mijn muziek te luisteren of te kijken naar hoe we eruit zien?
Jullie hebben nu het album Bel Air uitgebracht, waar staat het album voor jullie persoonlijk voor?
Bel air was voor mij een van de snelst geschreven of opgenomen albums en in totaal een van de moeilijkste albums om af te maken. In het begin was het heel makkelijk. Pas bij het mixen werd het lastig. Ze begonnen te mierenneuken over de kleinste dingen die toch niemand hoort en dat is echt een ziekte bij sommige muzikanten. Dan deden ze nog een mix en dan was die niet goed genoeg en dan nog een en nog een… maar goed, dat is achtergrond informatie.  Bel Air is voor mij de kans om een tweede debuut album te maken voor een band. Het was echt een unieke kans aangezien je voor een band normaal gezien toch maar 1 debuut album kunt maken. Bel Air is echt ons tweede debuut album.
Ik vroeg me af waarom je voor de titel Bel Air hebt gekozen, kun je daar wat meer over vertellen?
[singlepic id=14657 w=320 h=240 float=left]Bel Air is een gebied in L.A. waar een hoop rijke lui wonen maar het is niet meer zo hip. Het staat wel voor kwaliteit van leven en voor ervaring. Bel Air is ook beter dan poep…  (schaterlacht) Het is ook een stukje uit een tekst van Sandra, uit “Oh What A Night”.  Alle titels van de nummers komen ook uit haar teksten. Vanwege de lange discussie over de titel kwam ons management op een gegeven moment met de titel aanzetten en het idee om er verhalen achter te verzinnen. We vonden het cool en goed klinken dus we hebben hem genomen.
“Oh What A Night” is de eerste single van het nieuw album, “Now This Time” is daarna released als een single. Waarom hebben jullie dit nummer gekozen als single?
In het verleden hadden we het probleem dat we niet veel singles hadden op onze albums. Onze platenmaatschappij had altijd wel meer singles nodig. Op dit album ziet ons platenlabel voor het eerst vijf singles en dat hebben we in het verleden nooit gehad. We moesten nu verzinnen wat te doen en besloten “Oh What A Night” eerst uit te brengen daar deze nog een beetje klinkt als onze oudere sound. We hoopten dat dit een beetje een brug zou zijn naar de nieuwe nummers. Daarna hadden we “Sunday Lover” als tweede single, dat was wat meer dansbaar spul. We wilden niet als tweede een ballad doen, dat is meestal normaal om te doen. We wilde nu echter wat meer airplay, dat onze nummers op de radio gedraaid zouden worden, wat niet echt gelukt is. Guano Apes is schijnbaar nog steeds geen radio band om de een of andere reden. Er is nog een single uitgebracht trouwens, “When The Ships Arrive”. Misschien wordt dit wel een radio single, maar het maakt ons eigenlijk niet uit.
Welk nummer van Bel Air is jouw favoriet?
Ik vind persoonlijk “She’s A Killer” erg goed, dit is een van de smerigste songs met de meeste energie. Ik vind “Fanman” ook erg goed, net als “When The Ships Arrive”. Ik vind dat we nog nooit zo’n goede popsong gemaakt hebben als deze.
De video shoot was in Dubai. Hoe was het om daar te zijn?
Ik vind Dubai eigenlijk maar niks. Ik ben in 2005 op vakantie geweest in een klein emiraat daar in de buurt en ik heb toen Dubai bezocht. Mensen moeten daar niet zijn, ik vind het een enorme milieu onbewuste actie wat daar gebeurt. Het draait alleen maar om olie en geld en mensen geven geen zier om wat ze doen.
We wilden echter  een internationale stads achtergrond met grote wolkenkrabbers en Frankfurt was op dat moment erg koud. New York was ook veel te koud en veel te duur. We moesten een keus maken en Dubai was de volgende locatie, maar ik vind het geen leuk land.
Wat voor invloeden van andere bands of artiesten hebben jullie geholpen met het maken van Bel Air?
[singlepic id=14655 w=320 h=240 float=right]Geen unieke artiest heeft ons beïnvloed denk ik, we hebben ons zelf beïnvloed. Vanwege de split is Sandra naar Berlijn vertrokken en heeft daar veel invloeden gehad van de oude elektro. We hebben aan het album gewerkt in kleine groepjes, eigenlijk meestal met twee, dus of Stefan en Henning of ik met Sandra. Dat werkte erg goed en was ook wel slim omdat we in het verleden altijd met z’n vieren in de oefen ruimte zaten en dan hadden we er van die ellenlange discussies over.  Muziek maken wordt heel moeilijk als iedereen het overal over eens moet zijn. Soms krijg je niet de kans om een idee helemaal uit te werken en er dan pas een oordeel over te vellen. Dit was denk ik ook wel een van de redenen geweest dat we het album überhaupt zo snel hebben kunnen schrijven.
Welke song van het album is voor jou het meest speciaal?
“When The Ships Arrive” is heel leuk en “Fan Man” is heel leuk als drummer. Ik heb daar een hoop vrije tijd tot het eerste refrein. Ik kan dan rustig even gaan roken en een biertje pakken en dan terug het podium op om als een gek los te gaan op de drums, dit vind ik wel leuk. Wat ook wel interessant was, is een nummer wat ik niet snapte ”Fire In Your Eyes”. Onze producer had toen een rode draad, een idee voor die song. Hij was ons er flink van langs aan het geven! Het was namelijk ontzettend simpel om dat nummer te drummen, ik zou het je in twee seconden kunnen leren. Dit maakte het tegelijkertijd erg moeilijk want ik deed het nooit goed genoeg voor hem. Ik moest het nummer maar spelen en spelen tot ik er simpel van werd  en ik uiteindelijk maar deed wat hij wilde. Pas na het af mixen en uitbrengen hoorde ik eigenlijk wat John Schuman ermee bedoelde. Het was zo’n makkelijke goede popsong, maar dat had ik dus niet door. Nu vind ik het tijdens de live shows een fantastisch nummer om te spelen, nu snap ik hem tenminste.
Vorig jaar hebben jullie door Europa getoerd. Hebben jullie nog leuke of rare dingen meegemaakt?
Ow een hoop dingen. Gecancelde vluchten, ziekte, koud weer, goed weer. Het was in ieder geval het beste festival weer ooit. In 2009 was het een en al regen, echt overal, bijna 90% was compleet verzopen. Vorig jaar was helemaal anders en in Duitsland was het een waardeloze zomer maar wij reisden dus constant naar het goede weer toe, we hadden een fantastische zomer. Er zijn zoveel rare dingen gebeurd, maar die ga ik je niet vertellen, die zijn verboden. Meeste hadden deze te maken met alcohol en waren dus nogal dom, dus nee, ik ga ze je niet vertellen.
Is er een verschil tussen de landen, hoe het publiek op jullie reageert?
Nee, meestal niet. Ik dacht dat, vroeger zeker, de mensen in het zuiden heel krachtig reageerden op de muziek maar we hebben hier in het noorden ook enorm goeie festivals meegemaakt. In Finland, Litouwen maar vooral ook in Rusland gaan ze helemaal los. Ook in Duitsland wel, in Munchen hadden we een fucking vet publiek, daar waren we echt verbaasd over. Het is ook echt leuk, je bouwt samen een feestje. Ik wil niet zeggen dat een publiek slecht is als ze niet staan te springen en gek te doen. Als ik zelf in het publiek sta, sta ik op de achterste rij achterover geleund te luisteren en klap ik als ze klaar zijn. Ik vind de show dan wel echt goed! Dit is voor een band soms slecht te snappen als je op het podium staat. Soms vindt het publiek het juist beter als ze niet staan te springen omdat ze dan echt naar de muziek aan het luisteren zijn. Soms zijn het gewoon een stelletje gekke idioten die alleen zijn gekomen om te feesten, maar geen donder om de band geven. Het beste is dat het publiek daar ergens midden tussen in zit.
Als je het publiek helemaal uit zijn dak ziet gaan moeten jullie je toch echt als een god voelen op het podium?
Nee hoor, dat is heel normaal, …… als je speelt als een god. (schaterlacht)
Jullie hebben ook in Amsterdam gespeeld, hoe was dat om weer terug te zijn?
[singlepic id=14667 w=320 h=240 float=left]Amsterdam was een drama met parkeren! Met de bus, wat een gedoe. De show was goed! De drum verhoging  was wel een ramp, mijn drumstel pasten net niet goed op de verhoging waardoor ik bijna achterover van m’n stoeltje ging. Het publiek was heet! Ze hadden wel hoge verwachtingen en waren wat afwachtend. Wij waren ook wat afwachtend dus dat was wat vreemd. Ik kan me er niet heel erg veel van herinneren daar we daarna de stad in zijn gegaan om te feesten. Het was in de Melkweg dus dat is midden in het centrum maar het was een uitverkochte show. Ik ben wel nieuwsgierig naar vanavond.  Dit een veel betere venue, ziet er beter uit.
Wat kunnen we van de Guano Apes verwachten in de toekomst?
Omdat de reünie zo goed was doen we in 2012 weer een split en dan in 2013 weer een reünie. (schaterlacht)
We doen niet zo heel veel festivals, een paar shows, wat nieuws opnemen en ik wordt in juni weer papa. Gewoon relaxed nu, maar we hebben wat gekke plannen. Vertel ik nog niks over.
Komt er een nieuw album aan?
Niet in 2012, we hebben wat tijd nodig, maar we zijn wel begonnen met schrijven.
Heb je nog een boodschap voor onze lezers?
Smakelijk eten, asteblief, nicht gutten apetit, euh, godverdomme! Jullie hebben hier echt goeie liveclubs. Toen we hier toerden met IO was ik erg jaloers, want in Duitsland heb je een hoop waardeloze clubs. Slechte back stage, slecht geluid, slechte …., ja eigenlijk alles slecht. Hier is het echt goed wat men heeft aan clubs en de muziek scene in z’n algemeen.
En laat het water waar het is…
Dank je wel voor je tijd en voor dit interview. Veel plezier en geniet ervan vanavond.