Guido Belcanto – Een Zanger Moet Trachten De Pijn Te Verzachten

Guido Belcanto viert een carrière van 30 jaar met een live-album met zijn grootste hits, aangevuld met een berg vroeg werk en rariteiten. Hij werd in het begin van zijn muzikale leven al eens in de hoek van de kleinkunst of de schlagers geduwd, maar daar hoorde hij nooit thuis. In 2011 was hij de openingsact op Noorderslag en tekende hij een contract met het Nederlandse label Top Notch, waar doorgaans The Opposites en De Jeugd Van Tegenwoordig thuis zijn. Belcanto is van veel markten thuis en hij noemt zichzelf graag chansonnier, maar op Liefde En Devotie, zijn vorige album, trok hij het jasje aan van de rootsrock en americana, compleet met mondharmonica, banjo, lapsteel, accordeon en mariachi-trompet. De ‘belgicana’ met vooral accordeon is ook de versie waarin zijn hits live vertolkt worden, al blijven ze soms toch wel te dicht bij het origineel.
Het heeft lang geduurd voor Belcanto de waardering kreeg die hij verdient. De man laat zo vaak schaamteloos in zijn ziel kijken en verkondigt zo openlijk zijn mislukte liefdesleven dat het soms wat grotesk en onbedoeld tragikomisch lijkt, maar deze Vlaming is tegelijk één van de eerlijkste songschrijvers van de Lage Landen. Breng zijn songs in het Engels en je zit op het niveau van Johnny Cash, Muddy Waters en Roy Orbison. Het heeft overigens niet veel gescheeld of hij had een volledige Engelstalige carrière. Zijn eerste tracks waren skiffle, country en blues in het Engels, zo leert het luik Vergeten Parels, Weeskinderen en Rariteiten. Daar vind je ook zijn cover van Honky Tonk Women van de Rolling Stones, hier uitgevoerd met The Scabs als begeleidingsband.
Het leukste is toch het eerste luik 30 Jaar Hits Live Met Het Broederschap. Wie op dit moment nog steeds denkt dat Belcanto geen rocker is, moet toch eens luisteren naar Op De Pechstrook Van Het Leven en Op Het Zeildoek Van de Botsauto’s, maar vooral naar Toverdrank, zijn vertaling van Nancy Sinatra & Lee Hazelwood’s Summer Wine. De originele vertaling in duet met An Pierlé (en met overdadige strijkarrangementen) sloeg al vonken op YouTube, maar de rockende liveversie met Kimberley Claeys is een hoog oplaaiend vuur. Jammer dat niet alle tracks zo een eind weg rocken. De rootsrock op Liefde & Devotie had iets van de American Recordings waarmee Johnny Cash gerehabiliteerd werd en die vibe had op deze greatest hits vast ook gewerkt.
Als songschrijver (en vertaler) kent Belcanto zijn gelijke niet. Geef zijn Ik Weet Niet Waar Mijn Meisje Is cadeau aan Eels of aan Calexico en de wereld valt huilend aan hun voeten. De titeltrack Een Zanger Moet Trachten De Pijn Te Verzachten, uit zijn debuut uit 1989, is een onverwoestbaar motto dat voor elke zanger zou moeten gelden.