Guilty As Charged – Leap Of Faith

Is er nog nieuw leven te bespeuren in thrashmetalland of blijven we hangen in de bands die al jaren tot de gevestigde orde beschouwd mogen worden zoals Slayer, Sodom, Kreator of Metallica? De laatste jaren timmert Trivium goed aan de weg met kwalitatief goede cd’s, maar het antwoord blijkt ook te komen van onze zuiderburen. Guilty As Charged speelt thrash op, mag ik wel zeggen, internationaal niveau . Dan Swanö erkende dat ook en nam het mixgedeelte voor zijn rekening.
De acht nummers op de cd worden gekenmerkt door een uitstekende opbouw waarbij de riffs een ijzersterke basis bieden voor het thrashgeluid dat eromheen is gebouwd. Dat wordt al meteen duidelijk in openingsnummer Preach To The Masses, waarin meteen fullspeed de toon wordt gezet. Er is echter, net als in Lone Wolf, ruimte voor wat tempowisselingen en gelukkig blijven de vier heren niet hangen in overloos raggen op de gitaren. Ook in Last Chance krijgt de gitaar genoeg ruimte om lekker te soleren bovenop een pakkende riff. Het refrein krijgt een melodieuze twist. Een onderdeel dat we ook in het veelzijdigde en uitstekende slotnummer Down tegenkomen. Toch ontkomen we er niet aan om deze duidelijk heldere zang te koppelen aan de stijl van Trivium. Een andere vergelijking waar we niet onderuit kunnen komen is die met Metallica. De riff van Wherever I May Roam is als blauwdruk gebruikt voor de riff in het nummer. Daaromheen echter heeft Guilty As Charged hun eigen stempel duidelijk gedrukt op het eindresultaat. De veelzijdigheid, maar ook de heftigheid spat er aan alle kanten af. Het refrein wordt gespeeld in een langzamer tempo en juist deze verandering geeft het nummer een uiterst dynamisch karakter. Hoewel alle nummers op de cd pure thrash uitstralen is het juist zo bijzonder dat Guilty As Charged het voor elkaar krijgt om net buiten de grenzen van het genre te spelen. In I’ll Never spelen ze zwaar en log (wederom in de sfeer van Metallica uit eind jaren tachtig / begin negentig) om via een versnelling de boel meer vaart te geven. Muzikaal gezien is het titelnummer Leap Of Faith een pareltje. Vanuit een funkende bassolo, valt de gitaar in om via een stevig potje acapella los te gaan. Zinsnede “The energy inside, the only way of letting go” is de heren misschien juist in dit nummer op het lijf geschreven. Tenslotte wil ik graag nog even stilstaan bij het instrumentale Elysium. Buitengewoon fraai stukje muziek met veel ruimte voor een dubbellaags gitaargeluid. Een inspirerende oase in het geheel.
Met Guilty As Charged laat België horen, mede dankzij een vol geluidsniveau, dat ze mogen promoveren naar een hoger thrashniveau. Met de cd Leap Of Faith moet dat ook buiten het vaderland moeten lukken. Guilty As Charged kan zich makkelijk meten met menige internationale thrashband en zou de volgende generatie mogen representeren in thrashmetalland.