Voor een band die pas in 2021 het eerste levenslicht zag is dit een uiterst volwassen plaat. De van oorsprong compleet uit vrouwen bestaande band weet met hun volwaardige debuut Psychotic Banana indruk te maken. De band weet melodieuze industrial metal symbiotisch te versmelten met darkwave en electro. Zangeres Melissa Bruscchi zingt over het algemeen zuiver en to the point. Af en toe weet ze echter indrukwekkend stevig te brullen zoals op Destroy The Line, Hug My Death en (de dark electro van) Polline. Dat juist bij deze nummers het tempo sneller en de muziek steviger wordt mag geen verrassing zijn. Deze explosies van geluid helpen om nog meer waardering te krijgen voor de melodieuze kant van Hand Of Juno. Er is duidelijk veel aandacht besteedt aan het schrijven van de nummers en de vaak erg catchy refreinen. De muziek gaat erin als zoete koek. Of het nu hard of zacht is, dat maakt niet uit. Bovendien weet de band soms flink te verrassen, zoals op het veelzijdige Not A Game. Ondanks de duidelijk aanwezige kwaliteit zijn de rustigere passages en de meer eendimensionale nummers niet zo heel vernieuwend. Daar zal echter geen haan naar kraaien. De band weet er met behulp van een prima productie en door goed geschreven en uitgevoerde nummers makkelijk mee weg te komen. Bovendien is de band niet vies van wat wisseling van stemming. Zoals alleen al op het experimentele titelnummer blijkt. Psychotic Banana is een ijzersterk debuut die voor fans van harde (industrial, electro en metal) muziek zeker de moeite waard is. Gaan luisteren dus…