Schotland begint een steeds opvallender land in de internationale vaarwateren van de extreme metal te worden. Het is dan ook niet gek dat labels steeds vaker hun ogen richting de ruige natuur in het Noorden van het Verenigd Koninkrijk richten. Zo ook Prosthetic Records, die het uit Edinburgh afkomstige Hand of Kalliach inlijfde. De band, bestaande uit het getrouwde duo John en Sophie brengt met deze Corryvreckan hun tweede langspeler uit. Tijd om een duik te nemen!
De Corryvreckan is een draaikolk in de buurt van het wereldberoemde whisky eiland Islay in het noordwesten van Schotland. Onder in deze draaikolk leeft volgens oude verhalen de heksengodin van de winter genaamd de Cailleach. Een van de bekendste whiskymerken ter wereld, Ardbeg, heeft zelfs een whisky vernoemd naar de Corryvreckan. Een onstuimige, ziltige en extreem rokerige single malt die bij ondergetekende standaard op de whiskyplank staat. De albumtitel maakte me dus erg nieuwsgierig.
Op het menu staat stevige, moderne melodeath doorspekt met Schotse folkmuziek. Het album begint met Three Seas welke kabbelend begint met prachtige etherische vrouwenzang. Langzaam maar zeker bouwt het geheel op in heftigheid en spoelen de eerste golven distortion, double bass en grunts over ons heen. Grootse melodielijnen en midtempo death metal gebeuk vloeien over naar het tweede nummer Fell Reigns. De muziek luistert makkelijk weg en de combinatie van melodeath en folkloristische vrouwenzang werkt prima, ondanks dat laatstgenoemde wat hard in de mix staat en daarmee wel wat van de punch wegneemt.
Het hoogtepunt van de plaat vinden we bij de volgende twee nummers. Dioghaltas begint redelijk furieus met lekker van zich afbijtende screams. De manier waarop dit afgewisseld wordt met de etherische zanglijnen is smaakvol en zorgt voor een mooie hard-zacht balans. Opvolger Cirein-croìn volgt deze formule vlekkeloos. De luisteraar wordt overspoeld met dikke death metal om vervolgens mee te drijven op rustgevende klanken.
De rest van de nummers volgen hetzelfde receptuur, hoewel deze niet van hetzelfde schrijfniveau zijn als de nummers 2 en 3. Uitschieter naar boven is afsluiter Of Twilight and the Pyre, die met een wonderschoon intro mij voor het eerst deze plaat écht doet terugverlangen naar de prachtige Schotse hooglanden. Het iets langzamere tempo van dit nummer werkt heerlijk en brengt me echt in een bepaalde trance. De andere nummers kabbelen helaas iets te vaak door. Er missen wat tempowisselingen of echt in het oog springende melodielijnen en de nummers krijgen hierdoor een wat monotoon karakter.
Corryvreckan weet als geheel net niet te overtuigen. De combinatie van de magisch mooie vrouwenstem en de degelijk uitgevoerde melodeath werkt prima. De muzikaliteit en het technisch vernuft van het duo staat ook buiten kijf. De band krijgt het echter op deze plaat te weinig voor elkaar dit te vertalen in memorabele nummers. Daarvoor beukt een en ander te vaak door in hetzelfde tempo. Niet echt een draaikolk dus, maar meer een vrij kalme zee, met af en toe een prachtige reflectie van hoge bergen en uitgestrekte groene bossen. Wellicht kan de band eerder genoemde whisky er eens bijpakken ter inspiratie, want met net iets meer onstuimigheid en extremiteit zou een volgende plaat weldegelijk een schot in de roos kunnen blijken.