Onlangs bracht het Duitse Kissin’ Dynamite een nieuw, erg catchy nieuw album uit. Ze namen daarnaast afscheid van hun drummer Andi Schnitzer. Ik sprak met frontman Hannes Braun over beiden.
Het nieuwe album klinkt positiever dan ooit. Was dat een bewuste keuze?
Het was een beetje een natuurlijk proces. We begonnen dit album te schrijven voor de eerste lockdown. Niemand had toen nog kunnen bedenken hoe erg de pandemie de muziekindustrie zou raken. We hadden de optie om ons hoofd te laten hangen of optimistisch te blijven en er het beste van te maken. We kozen voor het laatste. We zijn een band die altijd optimistisch probeert te blijven. Daarom hebben de nummers een erg positieve inslag. We nemen niemand iets kwalijk en bekritiseren niemand, in plaats daarvan doen we wat we zelf kunnen om er het beste van te maken.
Het nummer The Good Life heeft een opvallend clip met al die mensen die samen met jullie meelopen terwijl je zingt.
Het nummer is een liefdadigheidsnummer. Alle opbrengsten gaan naar een stichting die kinderen met kanker probeert te helpen. Jaren geleden hadden we in het dorp waar we woonden een vriend met leukemie, sindsdien is de strijd tegen kanker altijd belangrijk voor ons geweest. Met de videoclip wilden we laten zien dat deze strijd niet voor ons alleen is, maar voor iedereen. Deze ziekte kan tenslotte iedereen raken. Iedereen die wilde, mocht deelnemen aan de video en met ons meelopen om dat uit te beelden. Met de geweldige gastbijdragen van Saltatio Mortis, Guernica Mancini en Charlotte Wessels is het een nog geweldiger nummer geworden.
Twee nummers vallen extra op op het album. Nobody Dies A Virgin klinkt net een beetje meer sleazy dan we gewend zijn en Voodoo Spell klinkt wat donkerder.
De titel Nobody Dies A Virgin is afkomstig van een quote van Kurt Cobain. Hij bedoelde ermee te zeggen dat hoeveel geld je ook mag hebben, er een moment komt dat het je toch tegen gaat zitten in het leven, ofwel je gaat bankroet, wordt ziek of wat dan ook. Het is een sarcastische boodschap en moet ironisch gezien worden. Voodoo Spell is inderdaad wat donkerder om de positieve nummers juist extra positief te laten klinken.
Jullie drummer Andy verliet onlangs de band. Hij was naast drummer ook een belangrijke songschrijver. Was het moeilijk hem te vervangen?
Het was zwaar toen Andi de band verliet. Tenslotte hadden we al de pandemie om het hoofd te bieden en nu waren we als band plotseling niet meer compleet. We moesten kritisch zijn over een vervanger, want Andi was niet alleen een goede drummer maar ook een goede vriend. We hadden vier maanden de tijd om een nieuwe drummer te vinden. We hadden 8 mensen op auditie uit de 70 drummers die zich aangemeld hadden. We waren de eerste ronde wat teleurgesteld, maar na de pauze kwam Sebastian op auditie. Hij had een enorme positieve energie en speelde heel erg goed. Maar belangrijker nog, we voelden ons bij hem heel erg op ons gemak. We lieten hem nog een tweede keer komen en hadden een feestje met hem. We gooiden er nogal wat bier in, om te zien of hij dan ook nog een coole gast zou zijn. Gelukkig bleek dat zo te zijn. Andi schreef inderdaad veel teksten, maar ik ook altijd. Hij heeft een aantal nummers op het album geschreven voor zijn vertrek, dus daar heeft hij ook krediet voor gekregen. De andere nummers werden door mij en Anna (Brunner, de vriendin van Hannes, tevens zangeres in Exit Eden-red) geschreven, zoals The Good Life. Ik vind het leuk om sowieso met verschillende schrijvers te werken, frisse ideeën zijn nooit slecht.
Ik zag je optreden met Powerwolf en John Diva in het verleden. Prima combinatie. Maar heb je nog bands waar je heel graag mee het podium zou willen delen op je bucket list?
Ik kan er wel honderd noemen, maar Bon Jovi en Guns ‘N’ Roses staan toch wel bovenaan de lijst. Ik ben als sinds kind dol op hun muziek.
Persoonlijk heb ik minder met Bon Jovi sinds het vertrek van Richie Sambora. En jij?
Ja, ik ook wel. Ze zijn meer richting country gegaan. Ik vind vooral het oude werk tof zoals Living On A Prayer en Dead Or Alive. Hetzelfde geld wel voor Guns ‘N’ Roses. Ik ben vooral fan van nummers zoals Paradise City en Sweet Child O’ Mine. Ik ben vaak niet zo bekend met het nieuwere werk van een band.
Om het album te promoten was er helaas geen normale live show mogelijk en moesten jullie het doen met een streaming event.
We hadden drie release shows gepland. We wilden ze absoluut niet verplaatsen, het waren tenslotte release shows. We hebben tot het allerlaatst gewacht, tot de zalen echt dicht moesten en toen moesten we ze wel afzeggen. We wilden de nieuwe podiumpresentatie en nieuwe nummers graag tonen, dus besloten we een streaming event te regelen. Het voordeel is natuurlijk dat er geen uitverkochte zaal kan zijn, dus iedereen die wil, waar ook ter wereld kan gaan kijken.
Denk je dat streaming events, ook na de pandemie, zullen blijven?
Ze zullen in ieder geval echte shows nooit vervangen. Men zei vroeger ook dat e-books papieren boeken zouden vervangen, maar dat is ook nooit gebeurd. Er is gewoon geen manier om een echte live show en de daarbij behorende energie te vervangen.
Hannes Braun (Kissin' Dynamite): We zijn een band die altijd optimistisch probeert te blijven.
650
vorig bericht