Kaipa ontstond in 1973 als trio, maar werd met de komst van de toen 16-jarige (!) gitarist Roine Stolt een serieuze band. In de periode 1973 tot 1982 bracht Kaipa vijf albums uit. Daarna kwam de klad er in, onder meer door onderlinge meningsverschillen tussen Hans Lundin en Roine Stolt. Begin van deze eeuw was de Zweedse kou uit de lucht en wordt Kaipa met een deels gewijzigde line-up nieuw leven ingeblazen. In 2002 verschijnt het reünie-album Notes From The Past. Ondanks dat Roine Stolt Kaipa in 2007 weer verlaat voor zijn grote liefde The Flower Kings, werden na Notes From The Past nog zeven albums uitgebracht. Tot zover in een notendop het hoofdstuk Kaipa.
Ruim voor dat Kaipa ontstond componeerde en speelde Hans Lundin al muziek. Kort na de eerste Kaipa-periode pakte hij die draad weer op. Dat resulteerde in een aantal solo-albums met hoofdzakelijk elektronische muziek. Je moet weten dat Lundin toen al een echte synthesizer freak was. In de jaren tachtig van de vorige eeuw vond (onder aanvoering van fabrikant Yamaha) een enorme ontwikkeling plaats van synthesizers. Dat was koren op de molen van Lundin die met een batterij een synthesizers hevig aan de slag ging met het uitvinden van en experimenteren met nieuwe geluiden. In die periode is dan ook de karakteristieke Kaipa-sound ontstaan die we in de tweede periode van de band kunnen horen.
Het solowerk van Hans Lundin is nu uitgebracht in een prachtige boxset in een gelimiteerd aantal van 1000 stuks wereldwijd. In deze set vind je zijn drie solo-albums op cd-format, alsmede drie cd’s met niet eerder uitgebracht materiaal. Allemaal keurig opnieuw gemasterd. De boxset wordt gecompleteerd met een 24-pagina’s tellend boekje waarin een massa aan (technische) informatie en foto’s te vinden zijn.
Lundin’s eerste album zag het licht in 1984 en heet Tales. Het album, oorspronkelijk uitgebracht op lp, staat vol met korte en langere synthesizer stukken. Het is goed te horen dat alle nummers het resultaat zijn van de experimenteerdrang van Hans Lundin. Naast het eigen hoorbare stempel zijn er invloeden van Jeff Wayne en Vangelis waar te nemen. Beiden in de jaren zeventig grote namen op het gebied van synthesizermuziek.
Het tweede album, ook oorspronkelijk op lp, dateert van 1985 en is getiteld Visions Of Circles Of Sounds. Dit is een album met duidelijk meer samenhang tussen de verschillende nummers. Dat zijn overigens twee lange nummers (eerlijk verdeeld over kant A en B) die uit meerdere delen bestaan. De muziek klinkt hier minder gedateerd, wat vermoedelijk komt door het gebruik van andere en nieuwere synthesizers. Kortom, een echt solo-album.
Houses werd in 1989 uitgebracht op cd, die als geluidsdrager inmiddels zijn intrede had gedaan. In tegenstelling tot zijn voorganger staan op dit album kortere nummers. Daarmee geeft Hans Lundin blijk van zijn verdere zoektocht naar nieuwe wegen. Synthesizers voeren niet langer meer (letterlijk) de boventoon. Zo horen we Olof Åslund op saxofoon op het nummer House Of Pain And Confusion en ook Roine Stolt op gitaar op het nummer Two Girls In A Black House.
De vierde cd in de box is The Veiled Seveneyed Dancer. Het is een album uit 1987 wat destijds op de plank is blijven liggen en bestaat uit materiaal uit de periode tussen Visions Of Circles Of Sounds en Houses. Kennelijk vond Hans Lundin het materiaal toen niet goed genoeg om wereldkundig te maken. Niet geheel vreemd, want de man staat er om bekend naast uitmuntend muzikant ook uiterst kritisch te zijn.
Cd nummer vijf, In Search Of The Green Glass, herbergt 12 korte nummers uit de periode 1980 tot 1984. Ook dit zijn nummers die kennelijk de toets der kritiek in die periode niet doorstonden. Wellicht omdat Lundin ze te experimenteel vond, wat ik deels wel op vind gaan. Wie zal het zeggen. Max Åhman en Mats Lindberg, twee Kaipa bandleden van toen, horen we overigens op enkele nummers.
De laatste cd in de boxset, Okänt Öde, is voor diehard Kaipa fans de meest interessante. Chronologisch gezien staan op deze schijf de oudste nummers uit deze set. Op de cd staan demo’s die tussen 1979 en 1984 zijn opgenomen gedurende de eerste Kaipa periode. In die periode werd nog in het Zweeds gezongen. We horen ook Lundin hier zingen. En niet eens onverdienstelijk. Naast diverse gastmuzikanten horen we enkele oud-bandleden, waaronder Ulf Wallander en Hasse Bruniusson. Deze cd mag dan ook beschouwd worden als bonus van de boxset. Bovendien is hij het minst elektronisch van allemaal.
The Solo Years 1982 – 1989 is een eldorado voor de fans van Kaipa en de muziek van Hans Lundin in het bijzonder. De mans bescheidenheid zorgde ervoor dat zijn naam niet tot de meest gebezigden in de wereld van symfonische en progressieve rock hoort. Zijn muzikale ‘nalatenschap’ overziend toont ondubbelzinnig aan dat hij een enorm stempel op het genre heeft gedrukt. Zelfs anno 2019.