Hardcore Superstar – HCSS

Veel bands ontdekken zichzelf door terug te gaan naar de muziek die ze in de beginjaren wisten te maken. Ze willen terug naar dezelfde vibe, naar dezelfde inspiratie en naar hetzelfde gevoel dat ze hadden toen ze net begonnen. Blijkbaar verandert er gaandeweg iets wat er langzaam insluipt en waar menigeen na verloop van tijd niet tevreden mee is. Zo ook met Harcore Superstar die ondertussen menig gouden en platina-album wist vol te spelen.
Met HCSS gaan ze dus terug naar het geluid van 1994 en hebben Joe Barresi (onder meer Slipknot, Soundgarden en Queens Of The Stone Age) weten te strikken voor het mixwerk. Hoewel de naam anders doet vermoeden is er van enige hardcoreinvloed niets te bekennen. Hardcore Superstar maakt gewoon lekkere aanstekelijke rock. Wanneer je Don’t Mean Shit beluistert mag je zelfs spreken van geode stadionrock. Ook in het door een Lenny Kravitzgitaargeluid gevoed nummer als Party ‘Til I’m Gone heeft datzelfde karakter in zich. Andere nummers die lekker grooven zijn onder meer Glue en het nummer met een titel die na menig aanslag wat verrassend te noemen is: Off With Their Heads. Het refrein klinkt wel prettig en stevig en het gitaarwerk heeft een zeer functionele rol in dit nummer. Kinderlijk eenvoudig lijken The Ocean, Touch The Sky en Messed Up For Sure. De eenvoud zorgt ervoor dat het de nummers niet royaal boven het maaiveld uitsteken, maar pakken je wel. Hardcore Superstar verwerkt in de aanstekelijke nummers regelmatig wat experimentele invloeden. Het verrassnede Fly is daar een goed voorbeeld van. Het start rustig met de genoemde invloeden en bouwt zich uit tot een stevig rocknummer. Een wat alternatieve powerballad waar de gitaar soms wat out-of-tune lijkt en het geheel me doet denken aan het het gitaargeluid van de Red Guitars. Ook in Growing Old experimenteert de band voorzichtig. Ook hier wint het nummer aan kracht naarmate het vordert en wordt er gebruik gemaakt van wat variatie in stijl en tempo.
HCSS is daarmee een bijzonder album geworden. Aan de ene kant zijn veel nummers niet heel bijzonder van aard in het begin, maar het geheel doet wel wat me je. Het zijn stuk voor stuk nummers die prettig zijn om naar te luisteren en bijvoorbeeld Fly groeit naarmate je het meer hoort. Het stemgeluid maakt het tevens bijzonder. En daar onderscheidt de band zich terdege in met andere bands. HCSS is niet bepaald een hoogvlieger, maar zeker een album dat het waard is om te gaan beluisteren om daarna je keus te maken.
[youtube id=”iYdS5lfRqoY” align=”left” mode=”normal” autoplay=”no” aspect_ratio=”4:3″ parameters=”https://www.youtube.com/watch?v=iYdS5lfRqoY”]