The Playful Maziness of Art is het, door de verhalen van Edgar Allan Poe geïnspireerde, album van Hark! en Co. Als groot liefhebber van Edgar Allan Poe en progressive rock klonk me dit als muziek in de oren. Nu wordt het album door de band als vintage pop op klassieke instrumenten omschreven, het doet me op het eerste gehoor voornamelijk denken aan de Canterbury scene, die voor de Engelse popgeschiedenis van groot belang was. Waar elementen van pop, psychedelische muziek, jazz en klassiek elkaar aanvulde om zo een progressieve muziek stijl te worden. Supersister van Nederlandse bodem zou ook geen gekke vergelijking zijn. Dat wil echter niet zeggen dat dit album niet origineel is.
In tegendeel, dit is vanaf album opener “The Valley of Unrest” een aangename verrassing. Voor liefhebbers van bovengenoemde muziekscene een aanrader, echter gaat de band verder dan dat en is het een vrij divers album. Het tweede nummer, Eulalie, klinkt niks als de voorganger en doet qua vocalen ietwat aan David Bowie denken. Instrumentaal is dit album ook uitstekend. Interessante compositites nodigen de luisteraar uit om aandachtig te luisteren en een ruime wereld aan detail te horen zonder af te dwalen van de vocalen die het verhaal brengen.
De opbouw van de nummers zit erg goed in elkaar. Een mooie afwisseling in stijl en tempo, toch vormen de nummers een mooi geheel. Ook voor liefhebbers van folk is dit een album om van te smullen, dit dankzij onder andere het prachtige “A Dream Within a Dream” waar ook klassieke elementen mooi naar voren komen. Het vocale werk van Vera van der Poel doet dit nummer echt als een droom aanvoelen.
Dat ik aangenaam verrast ben mag wel gesteld worden. Een interessant album concept wat mijn verwachtigingen te boven gaat. Met nummers als “A Dream Within a Dream”, “The Happiest Day” en “Orbitus” een waar hoogtepunt van het jaar. Ondanks de verschillende stijlen en een divers dozijn nummers, een mooi geheel wat geen minuut verveelt. Ook toegankelijk voor de luisteraar die nog niet bekend is met het werk van Edgar Allan Poe.