Hark – Machinations

Vanuit het mooie en stoere Wales komt een evenzo krachtig geluid in de vorm van een viertal dat zichzelf Hark noemt en met Machinations verder beukt op de ingeslagen weg die het debuut Crystalline in 2014 heeft geplaveid.
Hark zet zoals gezegd een stevig geluid in dat kenmerkend is voor de band. Disintegrate vergruizelt met veel distortion en met veel geduld iedere vorm van (stoner) rock tot grind om het even later weer netjes aan te harken. Daarna wordt een ieder weggeblazen door een enorme kolossale muur van geluid dat Nine Fates kenmerkt. De compositie is gezegend met een joekel van een gitaarsolo. Daarin zijn Jimbob Isaac en Joe Harvatt soms alles overheersend. Maar Jimbob drukt eveneens als zanger een flinke stempel op het totale geluid. Luister naar Transmutation en je weet waar ik over praat. Een strakke compositie die sterk leunt op een massieve. Het geheel walst gewoon over je heen en is misschien wel het sterkste nummer van het hele album.
Gewend aan het geluid van de band maakt een nummer als Son Of Pythagoras me nieuwsgierig. Tenminste de titel van deze composities maakt me nieuwsgierig. Maar zo rechtlijnig als ik Pythagoras ken, zo onevenredig licht chaotisch is de compositie voor mij. Het drumwerk is indrukwekkend, maar het geheel kan niet in een wiskundige formule zonder variabelen worden gelezen.
In Premonitions grijpt Hark weer terug op zwaar aangezette maten. Qua gitaarspel is het genieten van de solo die uiteindelijk uitmondt in een prachtig mooi eindspel dat de titel Connixant 3.0 heeft meegekregen. Een bijna psychedelische trip dat fascineert, waarbij Hark met The Purge zichzelf weer stevig met de voeten in de klei zet. In de bijna negen minuten worden alle elementen van goed stonerrock sterk naar voren gebracht waarbij de lange en indrukwekkende gitaarsolo veel bluesy-invloeden in zich heeft. De ritmesectie, gevormd door bassist Tom Short en drummer Simon Bonwick, heeft een zichzelf voortploegende en bewegende opdracht gegeven waarin Joe Harvatt en Jimbob Isaac zichzelf mogen uitleven.
Machinations is een album geworden dat je het beste met handschoenen aan en een helm op kunt beluisteren. Het massieve geluid verbrijzelt zelfs je galstenen en dat is weer mooi mee genomen. Stevig albumpje dus dat Hark aflevert.