Havok – Conformicide

Het debuut Burn dateert alweer uit 2009, maar Havok mag zeker gerekend worden tot de nieuwe generatie thrashmetallers. En dan praat ik niet over de ongeëvenaarde thrash die een band als Slayer speelt, maar meer de thrash zoals we die kennen uit de beginperiode van Metallica en Megadeth.
Havok heeft voor Conformicide afscheid genomen van bassist Mike Leon maar heeft in nieuwkomer Nick Schendzielos een waardig opvolger weten te stricken. Zijn vingervlugge vijf-snaren-basspel past goed in de composities op het nieuwe album. Composities die sterker en steviger zijn dan ooit tevoren bij Havok.
Dat bassist Nick een aardig potje kan bassen wordt vooral duidelijk in opener F.P.C. dat mooi begint met een rustig intro, maar waar het basgeluid al gauw het thrashkarakter weet te vermengen met Primus-achtige elementen. De band speelt zeker niet op safe, maar uiteindelijk evolueert het nummer naar strakke old-school thrashmetal. Ook in Hang ‘m High, Dogmaniacal en Circling The Drain leeft Nick zich lekker uit.
De band geeft aan geen politieke richting te willen kiezen op het album. Daarentegen lijkt Havok in Intention To Deceive zeker stelling te nemen tegen de media die het publiek uiteindelijk laten zien wat de media voor ogen heeft. En dat in een lekkere compositie waarin de tweede gitaarlijn naast de riff in verschillende octave het geheel begeleidt. Er wordt lekker versneld naar een portie speedmetal om na een trap op de thrashrem terug te keren naar de basis.
Uitstapjes te over tussen al dat muzikaal geweld. Het is lekker om met het funkyritme in Ingsoc rustig te werken naar een vertrouwd riffgeluid. Met een beetje een onorthodox ritme tussend de regels door is het prettig om deze compositie te beluisteren dat voor de rest ‘gewoon’ verder ragt.
Met Masterplan gaat de Havok-trein strak, snel en heftig verder, waarin in Peaces Is In Pieces het gedachtegoed van Megadeth naar voren komt, waarin in het eerder genoemde Circling The Drain de oude Metallica ten tijde van Creeping Death om de hoek komt kijken en waarin het tempo in Claiming Certinty van snel naar sneller tot snelst weet te geraken.
Het snerpende stemgeluid van David Sanchez is daarbij heerlijk om naar te luisteren. In Circling The Drain is zijn zang wat ‘gewoontjes’; ik prefereer de snerpzang.
Daarmee is Conformicide niet een album met een geheel nieuwe stijl. Het is gewoon goede old-school thrashmetal. Niet vernieuwend, maar wel heel energiek en fris. Eigenlijk gewoon zoals (en dat kan tegen het zere been zijn) Metallica dat zou moeten en kunnen spelen vandaag de dag.