Hawkwind – Somnia

Vandaag brengt Hawkwind alweer hun 34ste studio album uit. Vorig jaar had de band al succes met het album “Carnivorous” onder de naam Hawkwind Light Orchestra. Dave Brock is samen met Richard Chadwick en Magnus Martin de studio in gedoken om dit album op te nemen. In een interview vertelde Dave me al dat Magnus met het idee voor dit album is gekomen. Somnia gaat namelijk over slapeloze paranoïde en vreemde gebeurtenissen.
Het album opent met “Unsomnia”, een nummer van ruim tien minuten met een kenmerkend geluid. Alle kenmerken aan een goed Hawkwind nummer zitten in dit nummer. Sterke lyrics, een zweverig geluid wat door synths en keyboards wordt gemaakt en een opvallend bass geluid. Dit is een van de sterkere album openers van de band. Het tweede nummer, “Strange Encounters”, begint met een stevig distorted geluid wat enorm goed werkt met de titel van het nummer. Het zet een bepaalde toon waar een nare sfeer van ontstaat. “Alcyone” is een wat rustiger nummer, wat voor een fijne afwisseling zorgt. Het is een heel fijn nummer om naar te luisteren en je kunt je hoofd even leeg maken om aandachtig te luisteren. Tussendoor zijn er natuurlijk science fiction geluiden te horen waardoor de band hun welbekende space rock geluid aanhoud. Het gitaarwerk is erg mooi en wordt al snel gecomplimenteerd door de vocalen
“Counting Sheep” had zo een Gentle Giant nummer kunnen zijn. Het is een heel intens nummer en een goede opvolger voor het wat rustigere voorgaande nummer. Het onderwerp van dit nummer past perfect bij de rest van het album en is daarmee meteen een van de hoogtepunten. “China Blues” begint met wat vreemde geluiden en zet wederom een bepaalde toon neer waardoor je al luisteraar een eigenaardige sfeer ervaart. Wederom het herkenbare Hawkwind geluid, waar de instrumenten weer een grote rol spelen. Vooral het fijne gitaargeluid viel al snel op. De vocalen complimenteren de lyrics wederom erg goed. Wat overigens ook een slimme zet was van de band is het feit dat ze twee vocalisten op dit album hebben. Aangezien zowel Dave als Magnus een hele eigen sound hebben werkt de afwisseling erg goed.
Die afwisseling is op het volgende nummer “It’s Only a Dream” goed te horen. Daarnaast heeft dit nummer ook nog eens een heerlijk ritme en het kenmerkende Hawkwind geluid. Dit nummer is perfect, ik weet zeker dat dit het goed gaat doen bij het publiek zodra de band het live speelt. Vervolgens horen we een dromerig geluid. Het klinkt alsof er een harp en een viool bespeeld worden. “Meditation” zou inderdaad een perfect nummer voor het mediteren zijn. Het is een prachtig nummer waar je lekker zweverig door wordt en wat enigzins wat wegheeft van een middeleeuws nummer. De nummers “Sweet Dreams” en “I Can’t Get You Off My Mind” zijn wat kortere nummers die erg goed in elkaar overgaan. Een heerlijk space rock geluid waarbij je het gevoel krijgt dat je opstijgt in je ruimte schip en weer even kan genieten van het space rock geluid waar ik al jaren van houd.
De ruimtereis is nog niet afgelopen. ”Small Objects in Space” vertelt een heel verhaal als het ware. De tekst had zo een samenvatting van een science fiction film kunnen zijn en de instrumentalen hadden daar de soundtrack van kunnen zijn. Het nummer zit erg goed in elkaar, er gebeurt een hoop in een korte tijd. Ondanks dat de tekst erg sterk is en de vocalen de tekst mooi brengen, zijn de instrumentale stukken de rede dat dit nummer zo goed is. Vervolgens gaan we door met ”Pulsestar”, een nummer wat met een duistere onheilspellende toon begint. Wederom klinkt er een dromerig instrument en lijkt het alsof er een ruimteschip aan het landen is. Wederom heerst er een sfeer die, net als voorgaande nummers, goed bij het onderwerp van het album past. Ondanks dat dit het kortste nummer op het album is, gebeurt er veel door middel van instrumenten. Het nummer gaat over in ”Barkus”, dezelfde toon en sfeer heerst nogsteeds. Hier spelen de vocalen een grote rol en hebben de instrumentale stukken weer een soundtrack achtig geluid.
Tot slot is daar ”Cave of Phantom Dreams”, op het begin een zweverig nummer met gesproken vocalen. Het klinkt bijna alsof er aliens mee hebben gespeeld / gezongen op dit nummer. Ik denk niet dat ze een betere afsluiter hadden kunnen kiezen. Na het gesproken stuk wordt het nummer uitgeleid en hoor je al dat het album ten einde is.
Ik ben al jaren een groot Hawkwind fan en iedere keer kijk ik weer uit naar hun nieuwe studio album. Dit album is echter iets specialer voor me geworden omdat ik het album heb mogen reviewen en omdat ik een van mijn muzikale helden heb mogen interviewen (Dave Brock). Misschien dat dit mijn mening heeft beïnvloed, al moet ik zeggen dat ik na die keren dat ik dit album nu heb gehoord, ik dit album nogsteeds fantastisch vind. Dit is niet het album wat ik meteen aan nieuwe Hawkwind fans zou aanraden, al zullen de mensen die al jaren fan zijn van de band niet teleurgesteld zijn.