Al 55 jaar lang mag Hawkwind zich als grootmeesters van de space rock beschouwen. In die jaren heeft de band geen minuut stilgezeten en zijn er tientallen albums onder verschillende namen uitgebracht door de band, evenals een flinke lijst solo albums van de verschillende bandleden die er door de jaren heen zijn geweest. Dave Brock is het enige originele lid en weet het Hawkwind ruimteschip goed draaiende te houden.
Inmiddels is Stories From Space and Time alweer het 36ste album van de band. Vorig jaar kwam The Future Never Waits uit, wat fans deed verlangen naar meer. Die wens is in vervuling gegaan. Een band met zoveel albums geeft wellicht de indruk dat kwantiteit belangrijker is dan kwaliteit. In het geval van Hawkwind is niets minder waar. Ze weten me nog altijd te boeien, ook met dit album. Our Lives Can’t Last Forever is een ijzersterke opener, helaas laat de productie te wensen over. Dit is een bekend probleem met de recente albums van de band. Zonde, want ze hadden Steven Wilson kunnen vragen, hij heeft fantastisch werk geleverd met de recente heruitgave van Warrior on the Edge of Time namelijk.
Qua songwriting heb ik weinig aan te merken op dit album. Wellicht dat dit album veel overeenkomsten heeft met het vorige album en bied het in dat opzicht weinig nieuws, toch ben ik van mening dat met name de teksten op dit album sterker zijn. Instrumentaal geniet ik tevens ook enorm. Heerlijke geluids effecten die me in de ruimte doen wanen. Ogen dicht, relaxen en genieten van wederom een fijne ruimtereis met Hawkwind, puur genot. Het gitaarwerk van Magnus Martin (en vocaal werk) is wederom uitstekend, Dave Brock en Magnus spelen mooi op elkaar in.
Enkele hoogtepunten vinden zich in What Are we Going to do While We’re Here, Traveller of Time & Space en afsluiter Stargazers. Dit album kent veel instrumentaal werk, dit klinkt fris en verveelt geen moment. De ruimte die er voor de teksten is en het vocale werk wordt benut zonder overschaduwd te worden door de rest van de band, ondanks dat de instrumentalen een grotere rol spelen. In mijn ogen kan Hawkwind weinig tot niets fout doen. Het feit dat ze 55 jaar na het oprichten van de band dit soort albums weten te maken, laat zien dat Dave Brock weet wat hij doet. Wederom een uitstekend album van een band die er nog altijd toe doet en de luisteraar telkens weer weet te boeien.