Head With Wings – Comfort In Illusion

Na Fragment Soul is Head With Wings wederom een mooi voorbeeld van een band die niet zo gauw in een Spotifyplaylist naar voren komt. En dat is jammer, want deze progressieve rockband levert met de EP Comfort In Illusion een pracht staaltje progrock af. Helaas bevat het schijfje slechts drie composities, maar dat neemt niet weg dat Head With Wings in ruim een kwartier goed overtuigt.
Of Uncertainty trapt vrij rustig af, maar meteen valt het stemgeluid van Joshua Corum op. Het is helder en vrij ingetogen maar hij laat meteen blijken over een aardig bereik te beschikken. Langzaam bouwt de compositie krachtig op waarbij het gitaargeluid van Mike Short en Brandon Cousino in twee lagen de begeleiding verzorgt. Licht riffend in de basis en subtiel door de melodie heen. Geregeld wordt je getrakteerd op een wisseling in intensiteit en ritme waardoor Of Uncertainty progressief en theatraal aanvoelt. Het neigt naar het geluid van het Canadese Incura, maar dan minder heftig en hier en daar komt Jupiter Hollow ook voorbij. Feit is dat Of Uncertainty voorbij is voordat je het door hebt. De afwisseling, het heldere geluid en de aandacht voor melodie maakt Of Uncertainty een heerlijke luisterervaring.
Contemplating The Loop zet het gevoel netjes door. Head With Wings maakt hier minder gebruik van wisselingen in kracht, maar de algehele tendens van de compositie is betoverend. Qua tempo is er genoeg te beleven hier en de ritmes variëren van langzaam ingetogen naar meer uptempo ‘dansbaar’. Drummer Andrew Testa is verantwoordelijk voor een onderliggende onregelmatigheid die onder de voortschrijdende gitaarmelodie ligt.

De EP sluit af met een compositie die meteen aanspreekt en op alle gebied progressieve rock ademt. In A House Without Clocks willen de diverse ritmes en melodieën soms afstand van elkaar nemen, maar komen uiteindelijk allemaal weer tezamen in een verbindend geluid. Halverwege blijkt op een hoogtepunt dat een straffe karakterwisseling een mooie uitwerking heeft op de gevoelsreis die even in duikvlucht gaat om vanuit een nieuwe serene basis weer verder wordt opgebouwd. Zanger Joshua opent al zijn registers om de muziek verder op te stuwen met krachtige uithalen waarbij hij zijn karakteristieke heldere geluid blijft houden. Een compositie die de EP in stijl afsluit, maar dan ook wel heel abrupt. Geen nood. De EP staat op repeat dus we beginnen gewoon weer van voren af aan, want drie composities is veel en veel te weinig.