Corona gooide eerder roet in het eten van deze tour van Primordial, maar het is nu dan toch gelukt om de derde etappe in te zetten. Ironisch genoeg op 2e Paasdag ontvangt De Effenaar deze heidense Ieren inclusief indrukwekkend voorprogramma.
Een groot deel van Nederland is waarschijnlijk nog bezig met het opduiken van paaseitjes, als moderne minstreel Jerome Reuters met zijn band ROME het podium betreedt, dat wil zeggen, samen met zijn drummer. De zaal is nog redelijk leeg. Geen ramp, dat maakt het optreden net een beetje intiemer. De diep donkere folk is ook wat minder geschikt voor een dergelijk grote zaal en komt doorgaans wat beter tot zijn recht in kleinere zaaltjes. Het mag dan ook een topprestatie genoemd worden dat Jerome, met weinig meer dan zijn prachtige donkere stem (in de stijl van Leonard Cohen, Johnny Cash, Mark Lanegan en Nick Cave), akoestische gitaar en vleugje percussie, de zaal geboeid weet te houden. Ingetogen, sfeervol en krachtig.
Bij het Finse Swallow The Sun is het intussen een stuk drukker geworden. Niet verwonderlijk, want zij kunnen zich qua status redelijk meten met de headliner. De kappen van hun hoodies hullen de gezichten van de bandleden in schaduwen en onderstrepen het donkere karakter van de death doom die ze ten gehore brengen. Met Enemy wordt sterk gestart aangezien dit nummer zowel de clean, als harsh vocalen van Mikko Kotamäki mooi etaleren. De nadruk van de set ligt duidelijk op het meest recente album Moonflowers met verder nog nummers als The Void en This House Has No Home. Gelukkig voor de fans van de vroegere discografie komen ook nog crowd pleasers voorbij als New Moon (van het gelijknamige album) en Firelights en Stone Wings van A Shadow Is Forced Into The Light. Een heerlijke, meeslepende show waarbij op de juiste momenten de publieksparticipatie wordt opgezocht zonder de magische sfeer te torpederen.
Primordial’s Keltische black metal is net wat opzwepender. In die zin kunnen ze zich ook net wat meer publieksparticipatie permitteren zonder dat het ten koste gaat van de act. Perfect opgezweept door frontman Alan Averill “Nemtheanga” gaan de vuisten op verzoek steeds in de lucht en wordt er met diverse nummers mee geklapt. De samenstelling van de zaal is behoorlijk opgeschud ook, zodat duidelijk zichtbaar is dat fans van Swallow The Sun niet altijd de fans van Primordial zijn. Diverse toeschouwers komen van achter uit de zaal naar voren of andersom. Muzikaal gezien wordt er sterk geopend met de band’s populairste nummer, Where Greater Men Have Fallen. Daarna volgen publieksfavorieten zonder enige nadruk op het nieuwere werk, met een diversiteit die onder andere omvat As Rome Burns (van To The Nameless Dead), To Hell or the Hangman (van Exile Among The Ruins), Sons Of The Morrigan (van As Empires Fall). The Coffin Ships wordt opgedragen aan Oekraïne en Heathen Tribes komt voorbij als speciaal fan verzoek. Kortom, een mooie reis door het gehele oeuvre van de band.
De heidenen hebben hun hart kunnen ophalen en kunnen tevreden afscheid nemen van het paasweekend.
Foto’s: Paul Verhagen