Heather Nova + Mishka Stadsschouwburg (Nijmegen) 22/02/2016

Het concert van Heather Nova wordt mede georganiseerd door poppodium Doornroosje. Vraag is dan ook waarom dit concert niet in hun eigen, mooie, tempel georganiseerd wordt. Het antwoord is vanavond al snel duidelijk. De stoeltjes, de nabijheid van het podium (waar je ook zit), de sfeervolle zaal en de muziek nodigen uit om als publiek muisstil te zijn. Zo stil zelfs dat de twijfel op het podium toeslaat of het publiek het wel mooi vind. Dat onbehaaglijke gevoel wordt uiteindelijk beantwoord met een daverend applaus en verschillende staande ovaties op het eind van het concert. Daar is dan ook alle reden toe, want Heather Nova, ondersteund door een uiterst bekwame drummer en een multi-instrumentalist op cello, piano en elektrisch gitaar maakten er een waar en indrukwekkend schouwspel van.
Heather Nova, de vrouw die de stem bezit die moet klinken zoals de Sirenen uit de Griekse mythologie. Knappe verschijningen met zulke mooie liederen die de voorbijgangers niet konden weerstaan. Gelukkig is er vanavond, voor ons als toehoorders van dit hemelse schouwspel, wel een ‘happy ending’. Het geluid is zuiver, Heather prima bij stem en de meegenomen muzikanten absolute top. De nadruk van de show ligt op het vorig jaar uitgekomen “The Way It Feels”. Een plaat die wat betreft kwaliteit en gevoel herinnert aan de begindagen. Vol met weemoed, hoop en mooie, gevoelige popmuziek. Net zoals de vanavond gespeelde oudjes Island en Walking Higher. Indrukwekkend is ook de live vertaling van I’m Air, mede door de uitleg van Heather dat dit nummer gaat over de kracht van jezelf kwetsbaar durven op te stellen. In de wetenschap dat ze net verteld hebben over hun ervaring in het muZIEum waarin je de ervaring opdoet om blind te zijn en dat je dan moet vertrouwen op je omgeving. Ook Moon River Days geïnspireerd door haar opgroeiende zoon die nu de pubertijd nadert waardoor zijn moeder vervelend en niet meer ‘cool’ zal zijn maakt indruk. Heather Nova speelt verder een uitgekiende set met ruimte voor meer up-tempo nummers als London Rain (Nothing Heals Me Like You Do) of eeuwige afsluiter Sugar. De snelheid van het spelen van nummers valt op. Er wordt niet gewacht op het applaus, maar men speelt de nummers rap achter elkaar. Na Sugar verwachten we de band niet meer terug, maar het neerzetten van een extra microfoonstandaard maakt snel duidelijk dat er toch nog iets volgt. Dat wordt een eigenzinnige, samen met broer Mishka gespeelde, uitvoering van Starman, een cover van de eerder dit jaar overleden David Bowie.
Mishka heeft daarvoor, solo met akoestisch gitaar, bewezen een prima performer te zijn. Een blanke Jamaicaan uit Bermuda. Alle vooroordelen ten spijt. Mishka ademt softdrugs (die hij duidelijk voldoende gebruikt heeft) en reggae gevoel uit. Dat laatste gemixt met een singer- songwriter talent en een droge humor maakt het een aangename start van wat later blijkt een wonderschone avond.
Heather Nova
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/77HDxy2e0wU”]