Een verklaring hiervoor kan het overvolle tourschema zijn. Ze staan er namelijk om bekend dat ze veel optreden. De shows schijnen ook erg energiek te zijn. Ook de namen met wie de mannen optreden (o.a. Buckcherry, Papa Roach, Bon Jobi, Theory Of A Deadman) liegen er niet bepaald om. Ook op festivals zijn ze ze een graag geziene gast. Desalniettemin is het nog niet gelukt om een major label aan te trekken aangezien ook deze ep. Unbreakable, in eigen beheer is uitgebracht.
Het eerste dat bij Unbreakable opvalt is dat er sprake is van een nieuwe zanger. Richie Hevanz heeft plaatsgemaakt voor Aaron Buchanan die nu sinds begin van dit jaar actief is. Tweede dat opvalt is het feit dat er op deze ep duidelijk een andere weg wordt ingeslagen. Er is gekozen voor een wat ‘frissere’ aanpak. De stijl kan en mag vergeleken worden met die van bijvoorbeeld Young Guns en We Are The Ocean. De muziek is pakkend en ook al hebben we het hier over ‘maar’ zeven nummers, de luisteraard krijgt wel variatie voorgeschoteld. Wordt de luisteraar bijvoorbeeld met de opener ‘Unbreakable’ compleet omver geblazen, op nummers als ‘Paranoia’ en ‘Let Me Out Of Here’ wordt gas teruggenomen. Het bewijst maar weer hoe veelzijdig deze jonge jongens zijn.
Met ‘Unbreakable’ laat Heaven’s Basement zien dat ze klaar zijn om de wereld te veroveren. Nu nog een major label en ik denk dat het succes nog wel eens grote vormen aan kan gaan nemen.