Het is duidelijk dat Heilung weer een aantal jaar aan ervaring heeft opgebouwd. De band laat namelijk (nog) meer afwisseling horen. Zonder overigens de kracht van het oude(re) werk te verliezen. Dat begint al bij de langzaam opgebouwde opener Asja. Het nummer werkt hypnotiserend en door de samenwerking tussen mannen en vrouwenzang (een van de sterke punten van Heilung) blijft het nummer boeien. Dat is niet alleen te danken aan de zang. Ook de slimme opbouw van de muziek zorgt voor de juiste sfeer. Die indrukwekkende samenzang en de inventieve maar toch uit de oudheid aanvoelende muziek zijn de grootste verkooppunten van Heilung. De link met Wardruna is met dit album definitief verbroken. Natuurlijk hebben beide bands nog dezelfde inspiratiebron, maar het klinkt toch duidelijk anders. Drif levert Heilung namelijk veel meer een eigen gezicht op. Dat laat de band horen wanneer het opzwepend en hypnotiserend is (zoals op het gestamp van Urbani en Buslas Bann) of juist rustig en introvert (luister bijvoorbeeld naar Anoana, Nesso en het meer dan dertien minuten durende Tenet). De in elkaar overlopende Nikkal en Marduk laten alles horen wat Heilung zo eigenzinnig maakt. De bandleden hebben duidelijk inspiratie opgedaan bij andere bands die muziek uit het verleden brengen. Al die invloeden zorgen ervoor dat Drif een prima plaat is. In alles, want ook de productie is dik in orde. Er is slechts één ding waar ik persoonlijk vraagtekens bij zet op een muziekplaat. Het gesproken woord op Keltentrauer. Dat euvel had de vorige plaat ook. Er is schijnbaar publiek voor. Persoonlijk vind ik het de dynamiek van de plaat doorbreken. Ach, het is een klein smetje op een verder goed album. Dat kan de beste overkomen. Het is namelijk al een tijd duidelijk dat Heilung bij de beste in het genre horen. Dat wordt met Drif ‘slechts’ bevestigd.
Heilung bandcamp