Hell Or Highwater – Vista

Mijn eerdere ervaring met Hell Or Highwater dateert uit 2013 toen ik het album Begin Again beluisterde. Een album waar op veilig werd gespeeld en waarop composities stonden die over de hele linie niet heel erg spannend klonken.
Anno 2017 neem ik het laatste album Vista van de band onder de loep en kom eigenlijk uit op eenzelfde conclusie. De band rond Atreyu drummer Brandon Saller weet echter met het geluid van Hell Or Highwater wel wat mensen te raken. Zo speelde de band in het voorprogramma van onder meer Avenged Sevenfold en Stone Sour.
Het album start met een drietal composities (Colors, Walk Out In The Rain en Don’t Hate Me) die in de categorie poprock geplaatst kunnen worden en die bij mijn tienerdochter wel in de smaak zouden kunnen vallen. Met Another Good Time waagt Hell Or Highwater zich lichtelijk van het veilige pad af met wat bluesyaccenten. De meer, bijna vanzelfsprekende, emotiedosis krijgt de luisteraar gepresenteerd in een compositie met de naam Blister. De compositie is mooi opgebouwd en de solo klinkt uitstekend. Daarbij wordt de compositie op de juiste manieren lekker aangezet.
In Dame krijg ik een sterk Aerosmithgevoel terwijl het intro van Pieces me even van de wijs brengt. Het lijkt zo op het intro van The Message van Grandmaster Flash & the Furious Five dat ik even goed moet luisteren. Pieces gaat al snel een andere richting uit en lijkt zich te ontwikkelen als een ‘barkrukrockcompositie’ met daarin wat krachtige uitspattingen en een mooi a-capellaeinde.
De afsluiter Revolution geeft een wat paradoxgevoel. De titel en de zinsnede “We start a revolution” creëert de verwachting dat het ook muzikaal flink zal spetteren, maar niets is minder waar. Muzikaal is het namelijk nogal rustig neergezet.
De overige composities (Lighter Than Air, Washed Away en I Want It All) klinken lekker en hebben een aanstekelijk refrein.
Is Vista daarmee een slecht album geworden. Nee, moet ik zeggen. Helemaal niet. Het blijft alleen jammer dat Hell Or Highwater zo voorzichtig binnen de lijntjes blijft kleuren en daarmee wat identiteit mist in het geheel. Aanstekelijke poprockdeuntjes met aanstekelijke refreinen en sterke achtergrondzang maken van Vista een veilig en leuk album. Maar of het genoeg is om boven het maaiveld uit te steken is dan even de vraag.