Helldorado 2018 – Klokgebouw (Eindhoven) 17/11/2018

Ook in 2018 is het Klokgebouw weer het toneel voor een dagje freaks en rock ‘n’ roll, het vuigste muziekfeestje van Eindhoven: Helldorado.  Er is teveel te beleven om van alles een verslag te doen maar ik heb mijn best gedaan zoveel mogelijk ervan mee te krijgen voor jullie.
Ik ben op tijd binnen om Prima Donna nog te zien. De garagerock van deze jongens uit L.A. is een prima opener van de dag. Lekker licht verteerbare, smakelijke kost.  Frontman Kevin Preston deert het niet dat hij speelt voor een grote, vrij lege zaal. Hij staat energiek op het podium en doet een heuse split. Als ik hem later nog even tegen het lijf loop tijdens het festival blijkt het ook nog een erg sympathieke gast.
Drown the Clown is het eerste stukje niet-muzikale vermaak wat ik zie. Het is het bekende oude kermisspelletje waar je door een goed gemikte worp van een bal een clown van zijn stoel af moet gooien, het water in. Terwijl de clown de spelers sarcastisch afzeikt doen velen een poging, maar ik heb de clown niet zien vallen.
Een andere clown, maar van iets engere soort komt het Lion podium op met een bezem en CREW-vestje. Hij fungeert echter slechts als introductie van een aantal prachtige, schaars geklede dames met dierenmaskers, Cirque Du Mort. Na hun sexy dansje volgt er, aangekondigd door een in een safari outfit die door Christine LeDuc lijkt te zijn verzonnen, een act van een dame die zich als een soort sexy das heeft gekleed. In een bizarre act eet ze chips en een banaan. De banenschil wordt door haar de zaal in gelanceerd,  vakkundig met het gezicht opgevangen door ondergetekende. Dan toont de safari-dame nog haar vaardigheden met de zweep door rozen uit diverse openingen van de sexy danseressen te slaan. Ja, variatie heeft Helldorado zeker.
Maar dan over naar de muziek. Monolord‘s trage, fuzzy riffs zijn zoals altijd een lust voor het oor en laten de hoofden van de bezoekers lekker schudden. Brommende, zoemende en ronkende gitaren. Meer hebben ze niet nodig voor een goede show.
Dan zie ik een stukje van The Death Do Us Part Dangershow. Rondborstige Rachel Atlas laat zich door de kleine spierbundel en haar echtgenoot Charlie bekogelen met messen. Ze vangt ze op met een stuk hout, ze draait in een soort van kooi in het rond…Allerlei variaties op een messenwerp-act komen voorbij. Bovendien kan de dame ook nog zwaardslikken. Al deze kunsten worden afgewisseld door wat snedige en pikante humor.
Death Alley is intussen na 4 jaar succesvol opgetreden te hebben met hun psychedelische rock ‘n’ roll alweer toe aan een pauze van onbekende termijn. Dit is dan ook 1 van de laatste kansen voorlopig deze heren bezig te zien. De mannen zorgen altijd voor een solide show en dit is geen uitzondering. Ze hebben totaal geen moeite om een zaal van de omvang van de Cobra stage mee te krijgen.
The Rock ‘n’ Roll Wrestling Bash is een unieke mengeling van metalband en gemaskerde worstelaars en schaarsgeklede dames. Hoewel de muzikale kwaliteiten niet fantastisch zijn is de combinatie met Amerikaans show-worstelen natuurlijk wel gewoon ontzettend vermakelijk.
Lucifer‘s Johanna Sadonis, ondersteund door windmachine om haar haren flink te laten wapperen en een steengoede band zet een ijzersterk optreden neer. Niet dat ze de grootste show hebben, maar zeker wel een ontzettend goed geluid met prima songs. Johanna’s stem overtuigd live ontzettend.
Het punk-genre wordt vertegenwoordigd door The Dwarves. Regelmatig steken de heren de draak met hun leeftijd en hoe goed ze er nog uit zien. Qua setlist mag het zeker een Best Of genoemd worden met nummers als I’m in Love With Everybody’s Girl. Voor het extra vermaak komt er een nog een Smurf op het podium en op het eind nog de bevallige dames van Cirque du Mort. Zeker wel 1 van de meest feestelijke optredens van de dag.
Supersuckers op de Lion stage stellen me eigenlijk een beetje teleur. Het geluid komt gewoon niet lekker uit de verf en hoewel ik hun track altijd wel kan waarderen komt hun door country geïnspireerde garagerock niet goed binnen bij me vandaag.
Zeke knalt er ouderwets op los met hun vuige punkrock en het uur van de dag is er naar dat het publiek met bier in de hand uit hun dak gaat op de eenvoudige, maar doeltreffende snelle nummers.
Uit ons eigen land komt DeWolff en ik zie bijzonder veel bezoekers ontzettend genieten van hun meeslepende psychedelische bluesrock. Hoewel ik geen fan ben van hun muziek kan ik niet ontkennen dat ze zeker live goed spelen.
Hola Ghost speelt op de Tarantula stage en intussen is de vloer daar zo plakkerig van het bier dat je niet te lang moet stilstaan of je komt niet meer vooruit. Met hun Day of the Dead schmink en Mariachi outfits zijn ze een opvallende verschijning op het podium. Dat uiterlijk past ook perfect bij de unieke combi van surf, punk en mariachi muziek die ze brengen.
De perfecte combinatie van psychedelica en stoner van Kadaver wordt smakelijk geserveerd op de Cobra stage. Pareltjes als Black Sun en The Evil Made Me Do It ontbraken gelukkig niet op de setlist.
Danko Jones stelt wat mij betreft nooit teleur. Dit stukje Canadees vuurwerk zit altijd barstensvol energie. Zijn nummers over knokpartijen of de liefde zoals I Think Bad Thoughts, We’re Crazy,  en Play The Blues komen allemaal voorbij. Of je nu lekker mee willen zingen of je wil vermaken in de moshpit, Danko Jones biedt voor elk wat wils. Mooi is ook dat hij Peter als organisator van het festival nog even wat veren in de spreekwoordelijke reet steekt. Netjes, Danko!
Ik pak nog een stukje mee van Banane Metalik. Interessanter dan de muziek van de heren is de indrukwekkende horror make-up en hoe ze dollen met het stoïcijns kijkende security personeel.
Ik had verwacht dat het publiek toch wat meer uit hun dak zou gaan bij Turbonegro, gelet op de vele Turbojugend denim jasjes die ik gezien heb. Toch is de opkomst en het enthousiasme van het publiek wat aan de lage kant. Op zich zal het aan de band niet liggen, in hun afschuwelijke matrozen outfits en korte broeken brengen ze een reeks van publieksfavorieten.
Dat was Helldorado dan voor mij. Een drukke dag vol goede muziek, leuke shows, koele biertjes en vooral heel veel toffe mensen, zowel op als buiten het podium. Ben benieuwd of er volgend jaar weer eentje komt!